Najdogodniejsze dojście prowadzi z parkingu leśnego przy drodze Olkusz-Wolbrom (stare zakole drogi). Ze środkowej części parkingu prowadzi w kierunku południowym droga leśna do Podlesia. Idziemy tą drogą, po ok. 400 metrach wychodzimy z lasu i skręcamy w prawo (W) do podstawy skał. Wielki blok skalny oparty o skały tworzy poszukiwane schronisko.

Schronisko jest zawaliskowe, dwuotworowe, powstało wskutek osunięcia się olbrzymiego bloku skalnego, który oparty jest o ścianę skalną. Dno jest poziome o szerokości od 0,5 do 1,5 m. Strop znajduje się na wysokości ok. 7 m, możliwe jest podejście zapieraczką do góry. Ściany z licznymi wżerami są skorodowane przez wody powierzchniowe.
Jest utworzone w wapieniach skalistych górnej jury. Dno jest pokryte namuliskiem piaszczystym z humusem i drobnym gruzem wapiennym.
Schronisko w całości jest widne.
Na ścianach występują mchy i porosty.
W głębi występują pajęczaki i motyle.

Schronisko znane i zwiedzane od dawna.

Zinwentaryzowane w 1948 r. przez K. Kowalskiego pod nr 363. W 1986 r. wymienione pod numerem IV.A.7. przez M. Szelerewicza i A. Górnego. Skartowane i opisane w roku 1990, w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego. Pomiary schroniska wykonali w sierpniu 1990 r. T. Baster i M. Bień. Dane zaktualizował A. Polonius (2014).
Plan opracował J. Szelerewicz.

Kowalski K. 1951 (krótki opis, plan, nadany numer); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymienione, zlokalizowane na mapie 1:100 000, nadany numer); Szelerewicz M. 1990 (wymienia, podaje wymiary, lokalizuje na mapie); Polonius A. 1994 (wymieniona w wykazie, lokalizacja na mapie); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2016 (plan i opis inwentarzowy).

Szelerewicz M., Górny A. 1990 (lokalizacja na mapie 1:10 000, ogólna charakterystyka, plan, czarno-białe fotografie otworu).