Wyjeżdżamy z Pomorzan (dzielnica Olkusza) ulicą Długą w kierunku północnym (w kierunku Kluczy). W miejscu gdzie droga skręca w prawo (na NE), po prawej (wschodniej) stronie widać zalesione wzniesienie zwane Pomorskimi Skałami. Pod szczytem wzgórza znajduje się kilka grup skalnych zbudowanych z wapieni górnojurajskich. Schronisko znajduje się w grupie skalnej położonej na szczycie wzgórza i wysuniętej najbardziej na północ.

Jest to wielki okap otwarty na trzy strony świata, który powstał pod olbrzymim głazem w kształcie grzyba - purchawki.

Forma niespełniająca kryteriów obiektu jaskiniowego (brak ścian ograniczających pustke skalną) - przyp. red.nauk.

Górna część schroniska powstała w wapieniu skalistym, natomiast podstawa tego „grzyba” jest zbudowana z wapieni uławiconych, które zostały wypreparowane tworząc okap. Od zachodniej strony pod okapem znajduje się charakterystyczna półka skalna. Schronisko nie posiada szaty naciekowej. Namulisko pod okapem jest humusowe z domieszką kamieni, na półce od zachodu dno jest skalne.

Obiekt jest całkowicie otwarty na wpływy czynników atmosferycznych. Całość schroniska znajduje się w zasięgu światła dziennego.

W niektórych miejscach na skałach pojawiają się glony i porosty.

Brak przedstawicieli fauny charakterystycznej dla środowiska jaskiniowego.

Bez wątpienia schronisko znane i odwiedzane od „zawsze”. Do tej pory brak wzmianek w literaturze.

Plan i opis okapu pod numerem IV.A.59 został wykonany w roku 1998 i zamieszczony w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. Katowickiego. Pomiary wykonali w listopadzie 1998 r. A. Polonius i J. Sławiński. Dane zaktualizował A. Polonius (2014).

Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2016 (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A., Sławiński J., Polonius K. 1998 (lokalizacja na mapie 1:10 000, ogólna charakterystyka, plan, fotografia okapu).