Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia w Jatkach
Inne nazwy
Nr inwentarzowy T.B-12.04
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°55′15,71″, φ: 49°15′48,86″
Gmina Zakopane (gm. miejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NE
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1360
Wysokość względna [m] 280
Głębokość [m] 0,70
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0,70
Długość [m]
w tym szacowane [m]
6
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Strążyska, : w lewym orograficznie zboczu Doliny Grzybowieckiej, pod najwyższą turnią skałek zwanych Jatkami.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od zakończenia szlaku turystycznego w Dolinie za Bramką wchodzimy nieznakowaną ścieżką wiodącą grzbietem między dwoma żlebami na grań Łysanek. Stąd niewyraźną percią zwierzęcą idziemy ponad 300 m granią na lewo (ku NE), lekko w dół, aż do wystającej z niej turni z trzema otworami. Obchodzimy turnię po lewej stronie, następnie opuszczamy perć i idziemy ściśle pod skałą, do góry, nad porośnięty trawą, stary stożek piargu. Tam, pod NE ścianą turni, odnajdujemy poszukiwany otwór, częściowo zasłonięty roślinnością. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini

Główna, widoczna część otworu, ma kształt trójkąta o wysokości 1 m i szerokości 0,4 m, lecz na prawo, przy glebie, ciągnie się do szerokości 1,5 m niskie (0,3 m ), zarośnięte przejście. Za otworem opada lekko dwudzielna, niska komórka (rozdzielona częściowo w środkowej części obniżeniem stropu). Przechodzi ona w dwa równoległe, szczelinowe, krótkie korytarzyki (korytarzyk NE ma 1,2 m długości, a korytarzyk NW – 2,6 m). Biegną one poziomo i kończą się ślepo.

Jaskinia rozwinęła się w dolomitach triasu środkowego serii reglowej. Ściany są zwietrzałe, kruche. Dno buduje drobny gruz skalny oraz w głębi nieco gliny, a przy otworze – gleba.

Jaskinia jest sucha (podczas deszczu – wilgotna), bez przewiewu. Światło sięga do około 2 m w głąb.

W otworze występują rośliny kwiatowe, paprocie i mchy. Faunę reprezentują nieliczne owady i ślimaki.

Historia badań
Historia eksploracji

Wzmiankę o grocie, jako o obiekcie zasługującym na inwentaryzację, oraz opis jej położenia, zamieścił W.W. Wiśniewski (1993c).

Historia dokumentacji

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację obiektu sporządziła I. Luty przy współpracy A. Połockiej w dniu 7 października 2003 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Wiśniewski, W.W. 1993c (wzmianka o zwiedzaniu, położenie); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Izabella Luty
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2010
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie