Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Jaskinia w Jatkach |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.B-12.04 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°55′15,71″, φ: 49°15′48,86″ |
Gmina | Zakopane (gm. miejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NE |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1360 |
Wysokość względna [m] | 280 |
Głębokość [m] | 0,70 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 0,70 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
6
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Dolina Strążyska, : w lewym orograficznie zboczu Doliny Grzybowieckiej, pod najwyższą turnią skałek zwanych Jatkami. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od zakończenia szlaku turystycznego w Dolinie za Bramką wchodzimy nieznakowaną ścieżką wiodącą grzbietem między dwoma żlebami na grań Łysanek. Stąd niewyraźną percią zwierzęcą idziemy ponad 300 m granią na lewo (ku NE), lekko w dół, aż do wystającej z niej turni z trzema otworami. Obchodzimy turnię po lewej stronie, następnie opuszczamy perć i idziemy ściśle pod skałą, do góry, nad porośnięty trawą, stary stożek piargu. Tam, pod NE ścianą turni, odnajdujemy poszukiwany otwór, częściowo zasłonięty roślinnością. Dojście i zwiedzanie łatwe.
|
Opis jaskini |
Główna, widoczna część otworu, ma kształt trójkąta o wysokości 1 m i szerokości 0,4 m, lecz na prawo, przy glebie, ciągnie się do szerokości 1,5 m niskie (0,3 m ), zarośnięte przejście. Za otworem opada lekko dwudzielna, niska komórka (rozdzielona częściowo w środkowej części obniżeniem stropu). Przechodzi ona w dwa równoległe, szczelinowe, krótkie korytarzyki (korytarzyk NE ma 1,2 m długości, a korytarzyk NW – 2,6 m). Biegną one poziomo i kończą się ślepo. Jaskinia rozwinęła się w dolomitach triasu środkowego serii reglowej. Ściany są zwietrzałe, kruche. Dno buduje drobny gruz skalny oraz w głębi nieco gliny, a przy otworze – gleba. Jaskinia jest sucha (podczas deszczu – wilgotna), bez przewiewu. Światło sięga do około 2 m w głąb. W otworze występują rośliny kwiatowe, paprocie i mchy. Faunę reprezentują nieliczne owady i ślimaki. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Wzmiankę o grocie, jako o obiekcie zasługującym na inwentaryzację, oraz opis jej położenia, zamieścił W.W. Wiśniewski (1993c). |
Historia dokumentacji |
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację obiektu sporządziła I. Luty przy współpracy A. Połockiej w dniu 7 października 2003 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Wiśniewski, W.W. 1993c (wzmianka o zwiedzaniu, położenie); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Izabella Luty |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia | plan |