Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Idąc szlakiem z Kuźnic do Doliny Jaworzynki, mijamy ujęcie wody i po koronie zapory przechodzimy na drugą stronę potoku i dalej wyraźną ścieżką wchodzimy na pierwszą skałkę. Dalej idziemy jelenią percią wprost w górę mijając po lewej rozdwojoną turniczkę z trzy-metrową nyżą u podnóża. Kilkanaście metrów dalej osiągamy następną skałkę (tzw. Cycek) – u jej podnóża znajduje się szukany otwór. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Ukryty wśród bujnej roślinności szczelinowy otwór szeroki na 30 cm i około 1 m. wysokości. Prowadzi przez 0,5 m. prożek 1,5 m. długim, stromo opadającym, ciasnym korytarzykiem nad kolejny, 1 m. prożek. Za nim znajduje się niewielka komórka szerokości 1 m., długości 3 m. i wysokości 2 m. o stromo opadającym, piarżystym spągu. Wzdłuż jej prawej ściany, przy spągu znajduje się wnęka, wysokości 0,5 m i głębokości 3 m. Za komórką korytarz staje się poziomy, zwęża się i i obniża i po kilku metrach przechodzi w szczelinę 2–3 m wysokości. Zwęża się ona stopniowo, przechodząc w 1,5 m długości, trudny zacisk, za którym znajduje się niewielka komórka. Z komórki przez niski przełaz można przedostać się do zawaliska, kończącego jaskinię.

Jaskinia o genezie prawdopodobnie tektonicznej utworzyła się na szczelinach o przebiegu 60°–300° w wapieniach środkowego triasu (seria reglowa dolna). Namulisko stanowi głównie autochtoniczny piarg, jedynie w wejściowym korytarzyku jest on wymieszany z gliną i próchnicą. Na ścianach występują polewy kalcytowe, w głębi nacieki grzybkowe, W końcu komórki znajdują się niewielkie stalagmity. W namulisku znaleziono kości długie nietoperzy o różnym stopniu sfosylizowania.

Jaskinia jest wilgotna, występuje w niej deszcz podziemny. Przewiewu nie wyczuwa się, światło sięga do zacisku.

Rośliność kwiatowa występuje w otworze, w korytarzyku wstępnym – paprocie, a głębiej mchy i glony. W dniu 21 lipca 1996 r. Opisane zostały następujące gatunki:

kwiatowe: Picea abies (L.), Juniperus communis l., Salix sp., Thymus sp., Carex firma Host., Saxifraga caesia L., Bellidiastrum michelli Cass.;

paprocie: Cystopteris sp., Asplenium viridae Huds.;

W jaskini zaobserwowano pająki oraz owady z rzędów Lepidoptera i Diptera.

B. Boczek odszukał jaskinię w lutym 1996 r. na podstawie informacji swego ojca i poznał do zacisku. W dniu 14 marca tego roku K. Nędza-Kubiniec wyeksplorował jaskinię do końca.

16 marca 1996 r. dokumentację sporządził T. Zwijacz-Kozica przy współpracy G. Albrzykowskiego, B. Boczka i K. Nędzy-Kubińca. Uzupełnienia dokumentacji dokonał 21 lipca 1996 r. T. Zwijacz-Kozica, który opublikował plan i opis jaskini (1998a). Zaktualizował T. Zwijacz-Kozica (2009 r.).
Plan opracował T. Zwijacz-Kozica.

Zwijacz-Kozica, T. 1996 (plan i opis inwentarzowy); Jaskinie TPN 2002 (plan i opis inwentarzowy).