Z centrum Ochotnicy Górnej sprzed kościoła parafialnego udajemy się do niewielkiej doliny uchodzącej naprzeciwko potoku Jaszcze. Kierujemy się w stronę mostku, a następnie podążamy kamienistą drogą w górę doliny przez około 600 m do wyraźnego rozgałęzienia doliny. Kierujemy się do doliny dochodzącej od SW i podążamy nią przez 500 m do dwóch jezior osuwiskowych - Iwanowskiego i Zawadowskiego (jeziora okresowe). Wchodzimy na wał blokujący odpływ z dolnego jeziora, a następnie na wał rozdzielający oba jeziora. W jego grzbiecie wśród bloków skalnych znajduje się otwór wejściowy do jaskini. Dojście nieskomplikowane, otwór łatwy do znalezienia. Zwiedzanie łatwe.

Otwór wejściowy wprowadzający do obiektu tworzy studnia o głębokości 2,2 m. Wprowadza ona do szczeliny rozwiniętej na linii z NW ku SE. Tuż za progiem mieszczącym się na końcu studni wejściowej znajduje się przejście do korytarza o długości około 1,5 m, prowadzącego ku NW. Korytarz ten o trójkątnym przekroju mierzy około 0,7 m szerokości i 0,6 m wysokości. Natomiast na wprost rozciąga się główny korytarz jaskini. Początkowo mierzy on około 1 m szerokości i 2 m wysokości, jednak po około 2 m zwęża się do zaledwie 0,5 m by ponownie się rozszerzyć do 0,8 m. Za zwężeniem korytarz o długości około 3 m nieznacznie skręca ku SW i zwęża się przechodząc w niedostępną szczelinę. U stropu szczeliny zalegają dwa bloki skalne pomiędzy którymi znajduje się przejście do komory o długości 2 m i szerokości 0,8 m. W jej E części mieści się studzienka o głębokości 1,6 m.

Jaskinia osuwiskowa, powstała w gruboławicowych piaskowcach magurskich. Spąg obiektu pokrywa glina przemieszana z rumoszem skalnym.

Jest sucha, przewiewana. Światło obejmuje studzienkę wejściową.

Bloki skalne występujące wokół otworu porastają mchy oraz paprocie.

Zaobserwowano pająki z rodzaju Meta.

Do chwili inwentaryzacji brak wzmianek o obiekcie w literaturze.

Jaskinia odnaleziona została 1.01.2012 r. przez K. Buczka (Koło Geografów Uniwersytetu Jagiellońskiego) i R. Błachuta. Materiał dokumentacyjny zebrany został w dniu odkrycia jaskini. Pomiary wykonywano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Współrzędne geograficzne oraz wysokość zmierzył za pomocą GPSmap 60 CSx w 2011 r. K. Buczek w 2012 r. Dane zostały zaktualizowane w 2014 r. Dokumentacja została wykonana na podstawie materiałów K. Buczka.

Plan opracowali P. Franczak, K. Buczek i R. Błachut.

Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016b (plan i opis inwentarzowy).