Dojście prowadzi z Łopusznej, skąd idziemy czarnym szlakiem turystycznym. Po ok. 2 h dochodzimy do połączenia ze szlakiem czerwonym na polanie Zielenica. Stąd kierujemy się czerwonym szlakiem w górną część polany i tuż po wejściu do lasu skręcamy w lewo na W. Schodzimy na przełaj kilkaset metrów, gdzie zauważamy liczne rowy rozpadlinowe i niewysokie ściany skalne. Idziemy do najniżej położonej, okazałej części osuwiska. W górnej części wału, ograniczonego od zachodu kilkunastometrowej wysokości skalistym zboczem, znajduje się charakterystyczny mostek skalny. Od niego kierujemy się na W i po kilkunastu metrach dochodzimy okazałej rozpadliny będącej otworem Przepastnej Jamy K.G-01.17. Stąd jeszcze kilkanaście metrów na SE, gdzie pod okapem znajduje się dolny, okazały otwór opisywanego schroniska. Dojście bez trudności, zwiedzanie W szczeliny uciążliwe (ciasno).

Od dolnego otworu, częściowo zasłoniętego płyta skalną wchodzimy do 3,0 m długości korytarza. Z jego N końca odchodzi na W ciasna szczelina (w dolnej części zaciskowa) długości ok. 4,0 m. W jej środkowej części znajduje się kominek, który doprowadza do górnego otworu.

Schronisko jest genezy osuwiskowej, powstało w piaskowcach magurskich. Dno tworzy gleba i gruz skalny.

W całości jest oświetlone światłem dziennym i znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Flora i fauna nie była obserwowana.

O grotach i mostkach skalnych w Turniskach pisze Nowalnicki (1970). Alexandrowicz (1978, 1982) wspomina zaś o istnieniu rowów rozpadlinowych, skalnych labiryntów i grot szczelinowych. Wzmianki mogą dotyczyć opisywanego obiektu.

Schronisko zostało zinwentaryzowane 26 września 1998 r. przez R. Dadela i T. Mleczka (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.

Plan opracował T. Mleczek.

Nowalnicki T. 1970 (wzmianka o grotach i mostkach skalnych w Turniskach); Alexandrowicz Z. 1978 (wzmianka o rowach rozpadlinowych); Alexandrowicz Z. 1982 (wzmianka o skalnych labiryntach i grotach szczelinowych); Mleczek T. 1998a (ujęta w wykazie jaskiń gorczańskich); Mleczek T. 1998b (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1998d (powtórzenie informacji wcześniejszych); Wiśniewski W.W. 1998e (powtórzenie informacji wcześniejszych); Mleczek T. 1999k (informacja o inwentaryzacji jaskiń w Kiczorze); Klassek G., Mleczek T. 1999 (informacja o inwentaryzacji jaskiń w Kiczorze); Mleczek T. 1999l (plan i opis inwentarzowy); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016b (plan i opis inwentarzowy).