Dojście prowadzi z Łopusznej, skąd idziemy czarnym szlakiem turystycznym. Po ok. 2 h dochodzimy do połączenia ze szlakiem czerwonym na polanie Zielenica. Stąd kierujemy się czerwonym szlakiem w górną część polany i tuż po wejściu do lasu skręcamy w lewo na W. Schodzimy na przełaj kilkaset metrów, gdzie zauważamy liczne rowy rozpadlinowe i niewysokie ściany skalne. Idziemy do najniżej położonej, okazałej części osuwiska. W górnej części wału, ograniczonego od zachodu kilkunastometrowej wysokości skalistym zboczem, znajduje się charakterystyczny mostek skalny. Od niego kierujemy się na W i po kilkunastu metrach dochodzimy okazałej rozpadliny będącej otworem Przepastnej Jamy K.G-01.17. Stąd idziemy kilkadziesiąt metrów na E, trawersując na tej samej wysokości zbocze. Mało widoczny otwór jaskini znajduje się w górnej części stoku, pod charakterystycznym, rozgałęzionym bukiem. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno) i niebezpieczne (krucho).

Studzienka wejściowa sprowadza do niskiej, miejscami dość ciasnej kilkumetrowej szczeliny o przebiegu W-E. W jej środkowej części znajduje się kolejna studzienka, którą przedostajemy się do prostopadłego korytarza długości ok. 7,0 m i wysokości do 2,0 m.

Jaskinia jest genezy osuwiskowej, powstała w piaskowcach magurskich. Dno tworzy gruz skalny.

Światłem dziennym oświetlone są tylko partie przyotworowe. Zimą prawdopodobnie nie jest wymrażana.

Flora nie była obserwowana.

Stwierdzono obecność licznych pająków i motyli.

O grotach i mostkach skalnych w Turniskach pisze Nowalnicki (1970). Alexandrowicz (1978, 1982) wspomina zaś o istnieniu rowów rozpadlinowych, skalnych labiryntów i grot szczelinowych. Wzmianki mogą dotyczyć opisywanego obiektu.

Jaskinia została zinwentaryzowana 26 września 1998 r. przez R. Dadela i T. Mleczka (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.

Plan opracował T. Mleczek.

Nowalnicki T. 1970 (wzmianka o grotach i mostkach skalnych w Turniskach); Alexandrowicz Z. 1978 (wzmianka o rowach rozpadlinowych); Alexandrowicz Z. 1982 (wzmianka o skalnych labiryntach i grotach szczelinowych); Mleczek T. 1998a (krótki opis, plan, fot. otworu); Mleczek T. 1998b (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1998d (powtórzenie informacji wcześniejszych); Wiśniewski W.W. 1998e (powtórzenie informacji wcześniejszych); Mleczek T. 1999k (informacja o inwentaryzacji jaskiń w Kiczorze); Klassek G., Mleczek T. 1999 (informacja o inwentaryzacji jaskiń w Kiczorze, długość, głębokość); Mleczek T. 1999l (plan i opis inwentarzowy); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016b (plan i opis inwentarzowy).