Dojście prowadzi z Łopusznej, skąd idziemy czarnym szlakiem turystycznym. Po ok. 2 h dochodzimy do połączenia ze szlakiem czerwonym na polanie Zielenica. Stąd kierujemy się czerwonym szlakiem w górną część polany i tuż po wejściu do lasu skręcamy w lewo na W. Schodzimy na przełaj kilkaset metrów, gdzie zauważamy liczne rowy rozpadlinowe i niewysokie ściany skalne. Idziemy do najniżej położonej, okazałej części osuwiska. W górnej części wału ograniczonego od W kilkunastometrowej wysokości skalistym zboczem znajduje się charakterystyczny mostek skalny. Od niego kierujemy się na W i po kilkunastu metrach dochodzimy okazałej rozpadliny będącej otworem Przepastnej Jamy K.G-01.17. Stąd idziemy kilkadziesiąt metrów na E, trawersując na tej samej wysokości zbocze. Niepozorne otwory jaskini się w górnej części stoku, kilkanaście metrów na SE od otworu Jaskini Goszczyńskiego K.G-01.24. Dojście bez trudności, zwiedzanie partii za Salą Kręgu uciążliwe (ciasno) i niebezpieczne (krucho).

Przez położone obok siebie otwory przedostajemy się do stromej pochylni. Sprowadza ona do okazałego korytarza mającego 8,0 m długości, do 3,0 m wysokości i do 2,5 m szerokości. Dochodzimy nim do poszerzenia na skrzyżowaniu korytarzy (Sala Kręgu). Stąd na S odchodzą niedostępne szczeliny prowadzące do powierzchni. Z Sali Kręgu na W przez zacisk (ZI) możemy wejść do 2,0 m długości korytarzyka ze studzienką (poniżej niej widać niezbadane partie jaskini). Natomiast za prożkiem (1,0 m wysokości) znajdującym się w N części Sali Kręgu, znajduje się wejście do ciasnego korytarzyka o długości 5,0 m. Dochodzi on do niewielkiej salki o kruchych ścianach zwanej Gabinetem Wiedźmy.

Jaskinia ma osuwiskową genezę , powstała w piaskowcach magurskich. Dno tworzą bloki i gruz skalny, w partiach przyotworowych gleba, a w Gabinecie Wiedźmy glina.

Światłem dziennym oświetlona jest tylko pochylnia za otworami. Zimą prawdopodobnie nie jest wymrażana.

Flora nie była obserwowana.

Stwierdzono obecność licznych pająków i motyli.

O grotach i mostkach skalnych w Turniskach pisze Nowalnicki (1970). Alexandrowicz (1978, 1982) wspomina zaś o istnieniu rowów rozpadlinowych, skalnych labiryntów i grot szczelinowych. Wzmianki mogą dotyczyć opisywanego obiektu.

Jaskinia została odnaleziona 25 maja 2003 r. przez P. Baczyńskiego, R. Dadela, T. Mleczka, R. Tęczar (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) oraz B. Baczyńską, A. Dalel i M. Dadela. Zinwentaryzowano wtedy partie do Sali Kręgu mające 25 m długości. 10 sierpnia 2003 r. M. Dudzik, T. Mleczek, B. Szatkowski i A. Szebla (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) odkryli ciąg z Sali Kręgu do Gabinetu Wiedźmy. Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.

Plan opracował T. Mleczek.

Nowalnicki T. 1970 (wzmianka o grotach i mostkach skalnych w Turniskach); Alexandrowicz Z. 1978 (wzmianka o rowach rozpadlinowych); Alexandrowicz Z. 1982 (wzmianka o skalnych labiryntach i grotach szczelinowych); Wiśniewski W.W. 1998d (powtórzenie informacji wcześniejszych); Wiśniewski W.W. 1998e (powtórzenie informacji wcześniejszych); Klassek G., Mleczek T. 2003 (informacja o inwentaryzacji, długość, głębokość, lokalizacja); Mleczek T. 2003e (informacja o odkryciu partii z Sali Kręgu do Gabinetu Wiedźmy, plan jaskini, fotografie partii przyotworowych i Sali Kręgu); Mleczek T. 2003h (informacja o odkryciu, krótki opis, fotografia korytarza jaskini); Działalność inwentaryzacyjna Stowarzyszenia Speleoklub Beskidzki 2004 (informacja o inwentaryzacji, długość, głębokość, lokalizacja); Klassek G., Mleczek T., 2004a (informacja o inwentaryzacji, długość, głębokość, lokalizacja); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016b (plan i opis inwentarzowy).