Dojście prowadzi spod leśniczówki w Buku, skąd idziemy na SW lokalną drogą do Dołżycy. Po ok. 1,5 km za mostem na Solince skręcamy w prawo w asfaltową drogę. Dalej ok. 600 m do pierwszego ostrego zakrętu drogi. Stąd na N gruntową drogą, przekraczamy potok Zwór i po kilkunastu metrach skręcamy w pierwszą drogę w prawo. Trawersuje ona SE zbocze, idziemy nią ok. 300 m do polany. Tu skręcamy na E i schodzimy na przełaj kilkadziesiąt metrów do niewielkiego osuwiska. Poziomo usytuowany otwór zlokalizowany był w środkowej części osuwiska, u podnóża górnej ściany niszy osuwiskowej. Dojście i zwiedzanie było bez trudności.

Studzienka wejściowa prowadziła do kilkumetrowej długości korytarza, który zakończony był niedostępnymi szczelinami do powierzchni.

Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach warstw krośnieńskich. Dno tworzył gruz skalny, tylko przy otworze gleba pokryta była liśćmi.

W całości była oświetlona światłem dziennym i znajdowała się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Flory i fauny nie obserwowano.

Otwór jaskini znany był leśniczemu z Buka T. Fursowi przed 2004 r., do samej jaskini jednak nie wchodził. 12 października 2004 r. po wskazaniu przez T. Fursa została zwiedzona przez T. Mleczka, G. Kręcigłowę, B. Szatkowskiego (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) oraz E. Marszałka (Lasy Państwowe).

Zinwentaryzowana została 22 kwietnia 2010 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej. 16 października 2014 r. T. Mleczek i J. Knych (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) stwierdzili zawalenie się wejścia do jaskini. Planu nie opracowano.

Klassek G., Mleczek T. 2010 (informacja o inwentaryzacji, długość, lokalizacja); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016d (plan i opis inwentarzowy).