Dojście prowadzi spod leśniczówki w Buku, skąd idziemy na SW lokalną drogą do Dołżycy. Po ok. 1,5 km za mostem na Solince skręcamy w prawo w asfaltową drogę. Dalej ok. 600 m do pierwszego ostrego zakrętu drogi. Stąd na N gruntową drogą, przekraczamy potok Zwór i po kilkunastu metrach skręcamy w pierwszą drogę w prawo. Trawersuje ona SE zbocze, idziemy nią ok. 300 m do polany. Tu skręcamy na E i schodzimy na przełaj kilkadziesiąt metrów do niewielkiego osuwiska. Otwór zlokalizowany był w NE części osuwiska, ponad ścianą niszy osuwiskowej. Dojście było bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).

Ciasna studzienka wejściowa prowadziła do sali, z której na SW i NE prowadziły kilkometrowej długości wąskie korytarzyki.

Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach warstw krośnieńskich. Dno tworzył gruz skalny, tylko przy otworze gleba i liście.

Z wyjątkiem końcowych partii korytarzyków, była oświetlona światłem dziennym. W całości znajdowała się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Flory nie obserwowano.

Stwierdzono obecność licznych pająków i motyli.

Jaskinia przed 2010 r. nie wymieniana w literaturze, wcześniej nie była znana (otwór został poszerzony).

Jaskinia została odkryta i zinwentaryzowana 22 kwietnia 2010 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej. 16 października 2014 r. T. Mleczek i J. Knych (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) stwierdzili, że w wyniku dużego osunięcia jaskinia w całości się zawaliła. Planu nie opracowano.

Klassek G., Mleczek T. 2010 (informacja o inwentaryzacji, długość, lokalizacja); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016d (plan i opis inwentarzowy).