Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z przystanku autobusowego na polanie Huciska idziemy drogą w głąb doliny około 200 m do zwężenia w Niżnej Bramie Chochołowskiej. Tu, w prawym (or. ) zboczu, u podstawy Skały ks. Kmietowicza, przy drodze natrafiamy na otwór schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór w kształcie pochyłej szczeliny (0,8x1,6 m) wprowadza do zwężającego się korytarza o długości 4,5 m.

Schronisko rozwinięte jest w gruboławicowych dolomitach, należących wg Kotańskiego (1971) do górnego ladynu jednostki Bobrowca, płaszczowiny reglowej dolnej. Dno korytarza w pobliżu otworu pokryte jest glebą, a dalej gruzem skalnym.

Na końcu korytarza ze stropu skapuje woda. Światło sięga do końca. Do 3 m od otworu występują mchy. Występują pająki. Schron jest zanieczyszczony przez turystów.

Schronisko z racji swego położenia musiało być znane od bardzo dawna, po raz pierwszy jednak o kilkumetrowych schronach w Skale Kmietowicza wzmiankuje Wrzosek (1933). W monografii Kowalskiego (1953a) nie jest opisywane.

Pierwszą dokumentację schroniska wykonał M. Burkacki przy współpracy E. Głowackiej, I. Gmaj-Różyczki i M. Różyczki w dn. 24.07.1977 r. (Jaskinie TPN 1991). Dane zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.). Na zlecenie TPN 2 lutego 2014 r. ponowne pomiary wykonali F. Filar i B. Chlipała. Na tej podstawie skorygowane zostały dane morfometryczne schroniska i sporządzono nowy plan, który został udostępniony w niniejszej bazie za zgodą Dyrektora Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Plan opracował F. Filar.

Wrzosek A. 1933 (wzmiankuje); Borowiec,W. i in. 1977, 1978 (dane morfometryczne); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy); Filar F. 2014c (informacja o pomiarach).