Nad zabudowaniami Jaroszowca, od południowej strony, wznosi się wzgórze Nad Kopalnią, w dużej mierze rozebrane przez od dawna już nieczynny kamieniołom. Około 350 m na południowy zachód od szczytu tego wzniesienia, tuż przy drodze Jaroszowiec-Bogucin Duży, leży bezimienne wzgórze porośnięte bukowym lasem. Szczyt tego wzniesienia zdobią wapienne skałki tworzące skalny labirynt. Opisywane schronisko leży na wschodnim zboczu wzgórza u podstawy bardzo charakterystycznej grupy skalnej z ogromnym głazem nakrywającym szczeliny. W schronisku występują mosty i półki skalne na różnych wysokościach nad poziomem gruntu. Ich pokonywanie może stwarzać pewne zagrożenie.

Opisywany obiekt nie jest schroniskiem w pełnym tego słowa znaczeniu. Są to dwie krzyżujące się szczeliny, w których ogromne głazy tworzą w kilku miejscach strop. Szczeliny rozcinają cały masyw skalny od samej góry do podstawy, a ich wysokość sięga kilkunastu metrów. Wiszące w szczelinach, zaklinowane głazy tworzą bardzo malownicze mosty, które są jednocześnie stropami kilku poziomów.
W najwyższym poziomie schroniska widoczne są ślady działalności wód podziemnych, w postaci resztek korytarzy jaskiniowych i nisz zakolowych w ścianach szczelin. Poziom jaskiniowy został później porozcinany przez pionowe szczeliny.
Obiekt rozwinięty jest w wapieniach skalistych górnej jury. Szaty naciekowej we wnętrzu brak. Na dnie szczelin leży gruba warstwa liści przykrywająca warstwę humusu, w miejscach wyżej położonych dno jest skalne.
Schronisko w całości widne, suche i przewiewne.
Na ścianach dość licznie występują porosty i glony.
Nie zaobserwowano przedstawicieli fauny.

Schronisko zapewne znane od dawna, lecz rzadko odwiedzane.

Plan i opis został wykonany w roku 1998 i podany pod numerem IV.A.57 w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego. Pomiary schroniska wykonali w sierpniu 1998 r. A. Polonius i J. Sławiński. Dane zaktualizował A. Polonius (2014).
Plan opracował A. Polonius.

Gradziński M., Szelerewicz M. 2004 (wymienione, podane wymiary); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2016 (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A., Sławiński J., Polonius K., 1997 (lokalizacja na mapie 1:10 000, ogólna charakterystyka, plan, fotografia szczelin i wnętrza).