Dojście prowadzi z Ciężkowic niebieskim szlakiem turystycznym. Idziemy nim ok. 1,5 km do położonej tuż nad drogą wojewódzką nr 977 skały Grunwald (obok też parking i bar), od niej dalej tym samym szlakiem do rezerwatu. Po ok. 150 m dochodzimy do dwóch wolno stojących skałek. Z daleka widoczny otwór schroniska znajduje się w W ścianie górnej skałki (Warownia Górna), na półce skalnej. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Schronisko tworzy pustka o wymiarach 4,5x2,5 m i do 0,9 m wysokości.

Obiekt powstał w piaskowcach ciężkowickich (trzeciorzęd) na kontakcie różnie odpornych na czynniki wietrzenia warstw (Alexandrowicz 1970), jest sztucznie pogłębiony. Dno tworzy lita skała.

W całości jest oświetlone światłem dziennym i znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Flory i fauny nie obserwowano.

Z. Alexandrowicz (1970) opisuje niszę i jej genezę.

Schronisko jest znane od dawna. Pierwsza wymienia je Z. Alexandrowicz w 1970 roku.

Zostało zinwentaryzowane 13 listopada 1999 r. przez T. Mleczka (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.

Plan opracował T. Mleczek.

Alexandrowicz Z. 1970 (geneza nisz w górnej Warowni); Mleczek T. 2000a (ujęta w wykazie jaskiń polskich Karpat Fliszowych zinwentaryzowanych w 1999 r.); Mleczek T. 2000b (plan i opis inwentarzowy); Klassek G., Mleczek T. 2000 (informacja o inwentaryzacji, długość); Ganszer J. i in. 2001 (krótki opis, lokalizacja na mapie); Urban J. i in. 2006 (krótki opis, lokalizacja na mapie); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016c (plan i opis inwentarzowy).