Nyża znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z polany Kalatówki podchodzimy Suchym Żlebem do wysokości około 1220 m n.p.m. i skręcamy na lewo, na stok Kalackiej Turni, pod małą skałę, którą można z trudem dostrzec w lesie. U podnóża tej skałki trafiamy do otworu Kalackiej Nyży I T.C-15.9. Idziemy stąd najpierw nieco na lewo i żlebem stromo do góry, następnie na prawo, do sąsiedniego żlebu (kilkadziesiąt metrów). Tam odnajdujemy w końcu poszukiwaną nyżę, położoną pod niską skałką, po prawej orograficznie stronie ostatniego żlebu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Długi na 6,5 m okap osłania półkę skalną (do 2 m wysokości), na której znajduje się płytka nyża. Przy południowym krańcu nyży odchodzą dwa krótkie, poziome korytarzyki, z których dłuższy (południowy) sięga na 4,8 m w głąb skały. Jest on szczelinowy, o trójkątnym przekroju (0,4x05 m).

Schronisko rozwinęło się na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Giewontu). Ściany są nieco zwietrzałe. W korytarzykach występuje odrobina namuliska mulistego, w nyży nieco nawianej gleby.

Nyża jest sucha, bez przewiewu. Światło sięga do końca. Na półce występują głównie mchy i porosty, roślinności kwiatowej prawie nie ma. Występowania fauny nie zaobserwowano.

O opisywanym obiekcie brak wzmianek w literaturze speleologicznej.

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ, dokumentację nyży sporządziła I. Luty przy współpracy M. Różyczki w czerwcu 2001 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Suunto oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).