Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Wąwozem Między Ściany dochodzimy do początku Polany Kominy Dudowe. Po lewej (or.) stronie, w lesie za potokiem, widoczna jest (niezbyt dobrze) długa skałka, tworząca wyraźne żebro na stoku. Wzdłuż podnóża wschodniej ściany tej skałki podchodzimy w górę, aż do jej końca, gdzie widoczny jest duży okap. Pod nim znajduje się otwór schroniska. Dojście bez trudności. Zwiedzanie schroniska łatwe, zacisk w bocznym odgałęzieniu.

Otwór ukośny, szczelinowy, o szerokości około 1,0 m. Od otworu prowadzi prawie poziomy korytarzyk zakończony ślepo. W środkowej Jego części dostać się można szczeliną w lewo w górę, przez zacisk, do jej górnego poziomu. Jest to krótki, wąski korytarzyk oddzielony zaklinowanymi wantami od zasadniczej części schroniska. Oba odgałęzienia mają na końcu niedostępne dla człowieka połączenie miedzy głazami.

Schronisko rozwinięte jest na szczelinie o upadzie około 40°, w wapieniach malmo-neokomu wierchowej łuski Świerkul, na ich kontakcie z łupkami albu. Łupki te, silnie przefałdowane, widoczne są u wejścia, a zwłaszcza w końcowej części schroniska (m.in. tworzą zachodnią ścianę górnego odgałęzienia). W nich też prawdopodobnie wypreparowane jest pokryte namuliskiem dno korytarzyka dolnego. Oprócz wyraźnych tektonicznych założeń widoczne jest wygładzenie i zaokrąglenie ścian (w obrębie wapieni).

Namulisko gliniasto-gruzowe. Gruz stanowią łupki. Schronisko wilgotne, woda kapie ze stropu. Nacieków brak. Rozproszone światło sięga do końca. Do 3 m od otworu występują porosty. Obserwowano ćmy i komary. Występują też muszle ślimaków.

Schronisko zostało zwiedzono latem 1966 r. przez Z. Biernackiego, A. Wosińskiego i M. Żelechowskiego (Speleoklub Częstochowa).

Plan i opis opublikował Biernacki (1967).
W ramach inwentaryzacji jaskiń OW PTPNoZ materiały terenowe zebrali R. i R. M. Kardasiowie przy współpracy A. Oleckiej w dniu 23.07.1977 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R. M. Kardaś.

Biernacki, Z. 1967 (plan i opis – pod nazwą Schronisko IV); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).