W miejscu gdzie Dolina Kluczwody w swym dolnym biegu płynąca na południowy wschód, tworzy duży zakręt ku południowemu zachodowi leżą Zamkowe Skały. Dotrzeć tam można na trzy sposoby: 1) idąc w górę doliny z Gacków około 1,7 km; 2) schodząc w dół doliny z parkingu na jej dnie pomiędzy Białym Kościołem, a Zelkowem (około 1 km); 3) schodząc niebieskim szlakiem (ul. Basztowa) od trasy Kraków-Olkusz w miejscu gdzie tworzy ona charakterystyczny łuk wokół bocznej odnogi Doliny Kluczwody pomiędzy Wielką Wsią, a Białym Kościołem (około 0,9 km). Wszystkie te dojścia doprowadzają do miejsca, gdzie na wschodnim (lewym orograficznie) brzegu wznoszą się w pobliżu dna doliny: właściwa Zamkowa Skała (z ledwo widocznymi ruinami strażnicy), oraz leżąca kilkadziesiąt metrów na południe od niej (obok samotnego gospodarstwa) Zamkowa Strażnica (na mapie topograficznej 1:10 000 pojawia się też nazwa Kobyłka). Schronisko znajduje się w jej południowej części, tuż nad drogą biegnącą dnem doliny.

Otwór, mimo że ponad niezbyt wysokim progiem (około 2,5 m), to jednak trudno osiągalny, wymagający wspinaczki. Szerokie na około 2 m wejście prowadzi do wznoszącego się rozmycia międzyławicowego, wysokiego na kilkadziesiąt centymetrów i biegnącemu przez 7 m ku SE. Spąg niemal w całości skalny, jedynie miejscami gliniaste z drobnym rumoszem. W środkowej części przeczołgać się można do kominka (wysokości niecałych 2 m) rozwiniętego na szczelinie równoległej do osi schroniska. Na końcu kamienie i korzeń drzewa świadczące o bliskości powierzchni. W stropie jamki erozyjne.

Obiekt o krasowej genezie, powstały w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Nacieki tworzą niewielkie makarony i skonsolidowane mleko wapienne.

Schronisko w głębszych partiach mroczne i wilgotne.

Na ścianach wegetują glony, mchy, zanokcica.

Z fauny obserwowano pająki (w tym Meta menardi), zaleszczotki (Neobisium sp.), ślimaki (Limacidae), muchówki, wije, motyle Scoliopteryx libatrix.

Schronisko znane zapewne od dawna, choć ze względu na trudny dostęp rzadko zwiedzane. Dotychczas nie było wzmiankowane w literaturze.

Dokumentację sporządził 03.01.2015 r. N. Sznober.

Plan opracował N. Sznober.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).