Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Chochołowskiej Ścieżką nad Reglami około 200 m, dalej na prawo nieznakowaną percią w górę Wąwozu Między Ściany, aż do końca wąwozu, do wypłaszczenia terenu w Dolinie Dudowej. Stąd skręcamy na prawo (ku SW), do płytkiego żlebu w lesie. Podchodzimy nim skręcając niebawem nieco na prawo, w kierunku skał. Przy drugiej z kolei większej skałce obchodzimy ją od dołu i po jej NW stronie odnajdujemy wkrótce poszukiwany otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Rozległy okap (wysoki do 3,5 m, długi na 4,7 m) osłania wejścia do obszernej nyży głównej oraz położonej tuż obok ciasnej szczeliny. Skalne dno nyży wznosi się stromo i spiętrza 1 – metrowym prożkiem, nad którym widać jeszcze około 1,5 m długości wąską (0,2 m) szczelinę z zaklinowaną w niej wantą. W głębi przekrój nyży ma kształt pochylonej, dość wysokiej szczeliny o wymiarach 1,3x2,2 m Pod tym samym okapem, biegnie równolegle do nyży (na SW od niej), ciasna, krótka (1,8 m) szczelina o przekroju trójkątnym (0,6x0,4 m).

Schronisko rozwinęło się w dolomitach triasu środkowego serii reglowej, na równoległych szczelinach. Ściany są zwietrzałe, bez nacieków. Dno nyży jest skalne, jedynie pod okapem, w dolnej jej części i w równoległej szczelinie zalega gleba i gruz skalny. W głębi szczeliny widać żółty osad gliniasty.

Nyża jest nieco wilgotna, bez przewiewu. światło sięga do końca. Pod okapem występują rośliny kwiatowe oraz mchy i nieco paproci. Na ścianach przy otworze widać liczne czerwone i żółte porosty. Faunę reprezentują małe pająki, kosarze, muchówki i inne owady oraz ślimaki.

Brak jednoznacznych wzmianek w literaturze speleologicznej, które można by odnosić do opisywanego obiektu. W.W. Wiśniewski (1988) umieszcza w spisie jaskiń Masywu Kominiarskiego Wierchu nazwę Schronisko w Kalwarii II, lecz aktualnie sam ma wątpliwości co do jego identyfikacji.

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację schroniska sporządziła I. Luty przy współpracy A. Gajewskiej, K. Recielskiego i M. Grodzickiego w dniu 5 września 2003 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Sisteco oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).

Plan opracowała I. Luty.

Wiśniewski, W.W. 1988 (umieszcza w spisie jaskiń Schronisko w Kalwarii II, być może dotyczy opisywanego obiektu, choć znajduje się ono w innym rejonie); Jaskinie TPN 2004 (plan, przekrój i opis inwentarzowy). Opracowała Izabella Luty.