Idziemy dnem Doliny Strążyskiej do Polany Strążyskiej. Następnie skręcamy W Dolinę Grzybowiecką, którą podchodzimy aż do źródełka położonego tuż obok szlaku, na wysokości około 1200 m n.p.m. Schodzimy ze szlaku na lewe orograficznie zbocze doliny i podchodzimy 150 m ku N, pod ściany Czarnej Turni. Otwór znajduje się w środkowej części muru skalnego, około 80 m na zachód od Dziury w Czarnej Turni III T.C-12.03.

Dziura ma formę częściowo odsłoniętego kominka łączącego dwa otwory. Otwór dolny posada 3 m wysokości i 1,4 m szerokości. Otwór górny jest bardzo ciasną, ukośną szczeliną, możliwą do pokonania tylko w górnej części.

Dziura powstała na skutek procesów wietrzenia, w obrębie szczeliny w brekcjach osadowych górnego kampilu łuski Czarnej Turni (seria reglowa dolna). Ściany są kruche. Namulisko stanowi drobny gruz i niewielkie ilości humusu przy otworze. Gdzieniegdzie na ścianach można znaleźć nacieki grzybkowe.

Temperatura i wilgotność wewnątrz obiektu są uzależnione od warunków atmosferycznych. Przewiewu brak. Światło sięga do każdego miejsca dziury.

Przy otworach rosną m.in.: Asplenium sp., Astrantia major L., Ribes sp., głębiej mchy i porosty.

Faunę reprezentują pająki i ślimaki.

Obiekt był znany od dawna, o czym świadczą zwęglone kawałki drewna w otworze. Dotychczas nie była wzmiankowana w literaturze.

Dokumentację jaskini oraz pomiar współrzędnych położenia obiektu wykonał 10 sierpnia 2017 r. F. Filar.

Pomiary nyży wykonano zestawem DistoX2 z PDA. Współrzędne GPS otworu określono za pomocą Garmin GPSmap 62s.

Plan opracował F . Filar.

Filar F. 2017b (opis dojścia, plan, przekrój, zdjęcie otworu).