Idąc od dołu Wąwozu Żarskiego, w drugiej grupie skalnej (na wschodnim zboczu), znajduje się Schronisko Żarskie IV J.Olk.I-09.02, a kilka metrów na północ od niego znajduje się Jaskinia Żarska Górna J.Olk.I-09.03. Jeszcze dalej na północ w następnej skałce, na półce skalnej znajduje się otwór opisywanego schroniska.

Jest to wysoki, ale krótki korytarz, załamujący się pod kątem 90 stopni. Dostęp do niego otwiera się przez skalną półkę o wysokości 3 do 6 metrów.
Schronisko powstało w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Jego geneza wiąże się z przepływem wód podziemnych w masywie skalnym. Na ścianach są widoczne niewielkie formy erozyjno-korozyjne. Z nacieków zachowały się jedynie wyschnięte polewy mleka wapiennego. Namulisko jest gliniasto-kamienisto-próchnicowe, pokryte grubą warstwą liści. Zaraz za wejściem w namulisku znajduje się owalne zagłębienie-ślad po próbie eksploracji.
Światło dociera dość daleko w głąb i tylko sam koniec jest całkowicie ciemny.
W zasięgu światła na ścianach rozwijają się glony i mchy.
Z przedstawicieli fauny zaobserwowano tylko duże ilości muchówek.

Po raz pierwszy o schronisku wspomina Ciętak (1935). Później o schronisku mówi Kowalski (1951), dodając że schronisko (namulisko) nie było badane. W 2008 roku o obiekcie wspominają Górny i Szelerewicz.

Pomiary wykonał w listopadzie 2017 roku Adam Polonius.
Plan opracował A. Polonius.

Ciętak Z. 1935 (wymienia, zaznacza na mapie) Kowalski K. 1951 (plan i krótki opis); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (podają wymiary, zaznaczają na mapce); Górny A., Szelerewicz M. 2008 (podają lokalizację i parametry); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018b (plan i opis inwentarzowy).