Po południowej stronie drogi krajowej nr 94, mniej więcej w połowie rozciągłości miejscowości Przeginia znajduje się wysokie wzgórze (447,5 m n.p.m.) z wielkim murem skalnym w kształcie lustrzanego odbicia litery „C”. Jest to Rogożowa Skała, w której leży opisywane schronisko. Schronisko znajduje się w dolnej części „zaklęśnięcia” litery „C”. Otwór leży u podstawy ostrogi skalnej, na samym jej „czubku”.

Jest to szczelinowy korytarz, rozszerzający się u dołu i zwężający w górze. W stropie widać zaklinowane głazy. Na końcu znajduje się próg skalny, za którym kontynuuje się niedostępna szczelina. Wejście znajduje się za niewysokim wałem ziemnym usypanym przez nieznanych eksploratorów. Około 1,5 m ma prawo od głównego otworu znajduje się drugi, zbyt ciasny otwór.
Schronisko powstało na szczelinie ciosowej w górnojurajskim (oksford) wapieniu skalistym. Na ścianach są widoczne drobne jamki wirowe (scalopsy). Trudno określić czy w schronisku zachowały się nacieki jaskiniowe, ponieważ ściany są pokryte grubą warstwą sadzy maskującą relief. Obrazu dewastacji dopełnia również ogromna ilość śmieci leżących na dnie, z padliną psa na samej górze. Oprócz śmieci dno pokrywa warstwa suchych liści oraz wystające spod liści kamienie.
We wnętrzu panuje duża wilgotność, lecz obiekt nie posiada własnego mikroklimatu. Światło sięga około 2 m w głąb schroniska.
Ściany w pobliżu otworu są pokryte glonami.
Przedstawicielami fauny są liczne muchówki i pająki z rodzaju Meta.

Śmieci w schronisku świadczą, że schronisko jest dobrze znane okolicznej ludności.
Obiekt do tej pory nie był wymieniany w literaturze.

Pomiary wykonali w lipcu 2014 roku M. Kozioł i A. Polonius.
Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018b (plan i opis inwentarzowy).