Schron znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Idąc starą, niewyraźną, hawiarską ścieżką trawersującą zbocze Doliny Kościeliskiej od niebieskiego szlaku na Stoły (z poziomu około 1150 m n.p.m.) w kierunku Żeleźniaka, docieramy w okolicę Kazalnicy w Stołach. Górnym odgałęzieniem ścieżki przechodzimy przez przełączkę po zachodniej stronie Kazalnicy. Stąd idziemy w górę dużym, kamienistym żlebem na wysokość Jaskini Zawaliskowej w Stołach (T.D-08.25) i dalej, przez przełączkę pod skałką w jego południowym ograniczeniu, na stronę Żeleźniaka. Schodząc pod skałami ku SW trafiamy do otworu Wielkiej Nyży (T.D-08.26). Od jej otworu idziemy trawiastą półką nieco w dół, a po przetrawersowaniu nad stromym żlebkiem – pod skałami, ku zachodowi. Po ok. 150 m trafiamy do otworu Otwartego Schronu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór tworzy potężny, długi na kilkanaście metrów okap, nad ostrogą skalną. Ostroga ta buduje prawą ścianę wznoszącego się „korytarza”, otwartą w górnej części. Ku NE prześwit zmniejsza się, aż wreszcie zostaje zamknięty. Nieco dalej i wyżej widać w ścianie owalny otwór niewielkiej nyży o wymiarach ok. 0,8x0,8 m. Do nyży można też dostać się od strony „otwartego” korytarza przez pochyły, niezwykle ciasny kominek o wysokości 3 m.

Schron powstał w wapieniach dolomitycznych triasu środkowego jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów), na szczelinie 65/71°N. Ściany są kruche, bardzo zwietrzałe, w głębi występują niewielkie nacieki grzybkowe. Dno pokrywa gruz wapienny z domieszką gleby i rezydualnego osadu ilastego.

Schron jest suchy i widny, wystawiony na warunki atmosferyczne. W jego dolnej części występują rośliny kwiatowe, mchy i liczne porosty. Faunę reprezentują pająki.

Schron był od dawna znany poszukiwaczom rudy żelaza, a później grotołazom zakopiańskim, jednak nie był dotychczas wzmiankowany w literaturze.

Dokumentację, w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w dniu 4.08.1979 r. sporządziła I. Luty przy współpracy J. Iwanickiego. Pomiary zostały wykonane taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).