Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Schron w Willisowych Skałach
Inne nazwy
Nr inwentarzowy J.Olk.I-08.57
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°42′33,47″, φ: 50°11′47,20″
Gmina Jerzmanowice-Przeginia (gm. wiejska)
Powiat krakowski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Prywatny | Park krajobrazowy Dolinki Krakowskie
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NNE
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 465
Wysokość względna [m] 100
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
2,40
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Wyżyna Olkuska, Szklary, Dolina Szklarki, Willisowe Skały.
Opis drogi dojścia do otworu
Od drogi asfaltowej wiodącej z dna Doliny Szklarki do Kolonii Zachodniej idziemy czerwonym szlakiem ku W do zakrętu. Dalej schodzimy skrajem pola w tym samym kierunku, w pobliżu południowego stoku zarośniętej gąszczem drzew i krzewów Smokówki. Na dnie wąwozu spotykamy polną drogę, którą podążamy nieco na prawo, następnie skręcamy na lewo w podobną drogę, która wyprowadza nas do góry, na wypłaszczenie przy szczycie widocznych z daleka Willisowych Skał. Kierujemy się stąd ku SE do przełęczy między skałami i schodzimy kilkanaście metrów ku NE pod pas skałek po lewej stronie. Idąc pod nimi ku NW zaraz trafiamy do poszukiwanego otworu położonego nad stromym zboczem, u podstawy małej ścianki, zasłoniętego roślinnością. Dojście i zwiedzanie bez trudności, ciasno.
Opis jaskini

Otwór schronu jest niski (do 1 m) lecz szeroki (2,2 m), osłonięty okapem. Za nim widać płytką niszę z której odchodzą w głąb skały dwie krótkie (po około 1 m) odnogi. Pierwsza to szczelinowy korytarzyk biegnący wzdłuż SE ściany, niezwykle ciasny, rozszerzający się nieco ku górze; druga to mała komórka zakończona ślepo.
Opisywany obiekt powstał na szczelinach w wapieniach brekcjowatych górnej jury. Ściany i strop są bardzo kruche. Występują na nich nacieki grzybkowe i czarny nalot krzemionkowy. Namulisko tworzy gleba (humus) oraz gruz wapienny. W niszy znaleziono śmieci.
Wilgotność i przewiew zależą od warunków atmosferycznych na powierzchni terenu. Światło sięga do końca.
Roślinność kwiatowa, głównie krzewy, drzewa liściaste, pokrzywy, kopytnik, a także paprocie i pnącza rozwijają się przed otworem, w schronie widać mchy, porosty i glony.
Faunę reprezentują owady (głównie pająki i komary) oraz ślimaki.

Historia badań
Historia eksploracji

Opisywany obiekt nie był wzmiankowany w literaturze speleologicznej.

Historia dokumentacji

Dokumentację schronu sporządziła w dniu 26.11. 2017 r. I. Luty. Pomiary wykonała za pomocą busoli Freiberg oraz dalmierza Disto X310, sfotografowała otwór, a jego położenie określiła przy użyciu GPS Garmin eTrex.
Plan opracowała I. Luty.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018b (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Izabella Luty
Redakcja Halina Grodzicka
Stan na rok 2017
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwór Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie