Schron znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Idziemy szlakiem wiodącym do Hali na Stołach do poziomu ok. 1150 m n.p.m., dalej starą, niewyraźną ścieżką trawersującą zbocze ku południowi. Dochodzimy nią aż pod skałę leżącą tuż pod Kazalnicą w Stołach. W tej skale, nad ścieżką, od strony wielkiego kamienistego żlebu ograniczającego od S Kazalnicę, znajduje się otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór, o kształcie prostokątnym, ma ponad 2,5 m szerokości i 4 m wysokości. Prowadzi do obszernego schroniska, które po 5 m, nad 2-metrowym progiem, przechodzi w zwężającą się szczelinę.

Schron powstał na szczelinie w wapieniach dolomitycznych triasu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów).

Namulisko przy otworze tworzy gleba, głębiej rumosz wapienny oraz kremowy osad rezydualny.

Schron suchy i widny, bez przewiewu.

Przy otworze występują rośliny kwiatowe, głębiej nieco mchu i porosty. Faunę reprezentują muchy, pająki i ślimaki.

Grota znana była od dawna. Podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ jej lokalizację wskazał E. Winiarski.

Dokumentację, w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w sierpniu 1979 r. sporządziła I. Luty przy współpracy M. Kropiwnickiej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).