Od szosy w Kolonii Zachodniej idziemy drogą polną ku ESE, w kierunku widocznych z daleka skał. Po około 300 m, za Skałami Sokołowymi ukrytymi nieco w lesie, kierujemy się ku SE i po dalszych ponad 50 m docieramy pod skałkę zwaną Piktogramy. U podstawy NE ściany tej skały, 5 m ku SE od Korytarza w Słonecznych Skałach J.Olk.I-08.87, odnajdujemy poszukiwany otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności, ciasno.

Otwór rozwinięty na prawie pionowej szczelinie jest u podstawy szeroki (1,7 m) lecz niski (do 0,6 m), ku SE w szczelinie osiąga 1,7 m wysokości i 0,4 m szerokości. Za małą niszą wstępną następuje zwężenie i biegnąca prosto szczelina rozdziela się na ciąg dolny i górny. Ciąg dolny lekko opada pod 0,9 m prożkiem i po niespełna 3 m zwęża się w szczelinę zbyt wąską aby przejść. Ciąg górny nad ww. prożkiem wznosi się dwoma prożkami (0,7 i 0,4 m) rozdzielonymi poziomymi odcinkami wąskiego korytarzyka, którego końcowy fragment również jest niedostępny, aż do ślepego zakończenia.
Schronisko powstało w wapieniach skalistych górnej jury, na szczelinie ciosowej. Ściany są nieco rozmyte, zwietrzałe, widać na nich dziurki, miejscami występują małe nacieki grzybkowe i skonsolidowane mleko wapienne oraz czarny epigenetyczny nalot krzemionkowy. Namulisko buduje przy otworze gleba i gruz wapienny, głębiej - glina i gruz. Podczas sporządzania dokumentacji we wstępnej części na osadach leżały śmieci (opakowania plastikowe), które posprzątano.
W schronisku panuje mikroklimat jaskiniowy, jest nieco wilgotno, wyczuwa się przewiew ze szczeliny końcowej. Światło odbite dociera do końca szczeliny.
Przed otworem rozwijają się bujnie rośliny kwiatowe (mi.in. drzewa liściaste, krzewy, bluszcze, kopytnik, pokrzywy i inne rośliny zielne), a także paprocie, mchy oraz porosty i glony, które sięgają do około 3 m w głąb schroniska.
Faunę reprezentują owady (zaobserwowano m.in. pająki Meta menardi i komary) oraz ślimaki.

Schronisko było znane od dawna. Nowak (2008) wymienia Szczelinę w Słonecznych Skałach I w spisie jaskiń doliny Szklarki, podaje długość 4,5 m i lokalizuje na mapce. Informacja ta może dotyczyć opisywanego obiektu.

Dokumentację schroniska sporządziła w dniu 11.07.2014 r. I. Luty przy współpracy H. Namirskiego. Pomiary przeprowadziła za pomocą busoli i klizymetru Suunto oraz dalmierza Disto X310, a położenie otworu określiła na mapie w widoku ortofotomapa (http://mapy.geoportal.gov.pl) posiłkując się wskazaniami GPS, sfotografowała również otwór. Załączoną fotografię otworu wykonała w kwietniu 2015 r.
Plan opracowała I. Luty.

Nowak J. 2008 (wymienia w spisie jaskiń doliny Szklarki, podaje długość 4,5 m, lokalizuje na mapce; informacja ta może dotyczyć opisywanego obiektu); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018b (plan i opis inwentarzowy).