Jadąc drogą krajową nr 94 w miejscowości Biały Kościół skręcamy na SW kierując się drogowskazami do Jaskini Wierzchowskiej Górnej J.Olk.I-04.83. Po ok.500 metrach dojeżdżamy do skrzyżowania i skręcamy w prawo do Wierzchowia. Po kolejnych 900 m dojeżdżamy do parkingu w Wierzchowiu. Z parkingu idziemy ul. Spacerową za drogowskazem w kierunku Jaskini Wierzchowskiej Górnej (na północ). Za ostatnim domem (bardzo zniszczony) w prawo skręca wąska ścieżka do Jaskini Mamutowej J.Olk.I-04.63, a jeszcze kawałek dalej, do drogi dochodzi skalna ostroga. Jest to Wierzchowska Grań biegnąca przez całą szerokość zbocza prostopadle do osi doliny. Jaskinia znajduje się na samym końcu cypla, po północnej stronie ściany skalnej, przy samej drodze.

Otwór jaskini znajduje się w wielkiej wnęce - okapie skalnym. Mały otwór wprowadza do ciasnej szczeliny, która rozdziela na kilka mniejszych. Na lewej (północnej) ścianie, na wysokości niecałych 2 m, znajduje się ciasny, owalny otwór prowadzący do korytarzyka o charakterze rury skalnej. Po niecałym metrze korytarzyk przechodzi w pionową studzienkę o głębokości około 3 m. Z dna studzienki odchodzi w prawo (na wschód) ciasny korytarzyk zakończony w namulisku.
Obiekt powstał w górnojurajskim (oksford) wapieniu skalistym, a w jej powstaniu i rozwoju wyraźnie widoczne są dwa etapy. Pierwszy z nich jest związany z podziemnymi przepływami krasowymi. Drugi natomiast związany jest z procesami grawitacyjno-wietrzeniowymi. Nacieków w jaskini nie zaobserwowano. Ściany są dość dobrze wygładzone przez wody krasowe. Namulisko jest humusowo-gliniasto-kamieniste, a głębiej tylko gliniaste.
W głębszych partiach jaskini temperatura i wilgotność stabilizuje się nieco, nie będąc tak bardzo zależna od zewnętrznych czynników atmosferycznych. We wstępnej części, pod okapem jest całkiem widno, głębiej całkiem ciemno.
W jasnej części jaskini - pod okapem - na ścianach rozwijają się glony.
W trakcie prowadzenia prac pomiarowych nie zaobserwowano we wnętrzu przedstawicieli fauny.

Jaskinia jest doskonale widoczna z drogi Wierzchowie-Bębło i dlatego znana od „zawsze”, jednak do tej pory nie była wymieniana w literaturze.

Pomiary wykonał w lutym 2018 r. Adam Polonius.
Plan opracował A.Polonius.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).