Jadąc drogą krajową nr 94 w miejscowości Biały Kościół skręcamy na SW kierując się drogowskazami do Jaskini Wierzchowskiej Górnej J.Olk.I-04.83. Po ok.500 m dojeżdżamy do skrzyżowania i skręcamy w prawo do Wierzchowia. Po kolejnych 900 m dojeżdżamy do parkingu w Wierzchowiu. Z parkingu idziemy ul. Spacerową za drogowskazem w kierunku Jaskini Wierzchowskiej Górnej (na północ). Za ostatnim domem (bardzo zniszczony) w prawo skręca wąska ścieżka do Jaskini Mamutowej J.Olk.I-04.63, a jeszcze kawałek dalej, do drogi dochodzi skalna ostroga. Jest to Wierzchowska Grań biegnąca przez całą szerokość zbocza prostopadle do osi doliny. Schronisko znajduje się po północnej stronie grani ok. 20 m powyżej poziomu drogi. Jego 2 otwory widoczne z drogi, znajdują się najwyżej z widocznych w grani otworów.

Rozwinęło się w formie pojedynczej komory z dwoma zagłębieniami w południowej ścianie.
Schronisko powstało w wapieniach skalistych górnej jury (oksford), w których widać wyraźne uławicenie. Brak śladów przepływu wody świadczy, że jego geneza jest prawdopodobnie związana z procesami tektonicznymi i wietrzeniowymi. Nie znaleziono w nim żadnych form naciekowych. Namulisko jest piaszczysto-gliniaste z kamieniami.
Nie posiada własnego mikroklimatu, ale jest w nim dosyć sucho. Obiekt jest cały widny.
Ponieważ komora jest widna, na ścianach rozwijają się glony.
Brak przedstawicieli fauny.

Znane od bardzo dawna. Po raz pierwszy mówi o nim K. Kowalski w 1951 roku nadając mu numer 88 i nazwę Schronisko przy Jaskini Mamutowej III. Później wspominają o nim Szelerewicz i Górny (1986) podając jego wymiary i nadając numer.

Pomiary wykonał w 2015 r. Norbert Sznober.
Plan opracował N. Sznober.

Kowalski K. 1951 (plan, krótki opis); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają, podają długość); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).