Jadąc drogą krajową nr 94 w miejscowości Biały Kościół skręcamy na SW kierując się drogowskazami do Jaskini Wierzchowskiej Górnej J.Olk.I-04.83. Po ok. 500 m dojeżdżamy do skrzyżowania i skręcamy w prawo do Wierzchowia. Po kolejnych 900 m dojeżdżamy do parkingu w Wierzchowiu. Z parkingu idziemy ul. Spacerową za drogowskazem w kierunku Jaskini Wierzchowskiej Górnej (na północ). Jaskinia leży w skałkach na wschodnim zboczu, mniej więcej naprzeciw posesji nr 39.

Jest to bardzo ciasna, meandrująca rura skalna powstała w warunkach przepływów freatycznych. Rozwinęła się w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Jej geneza jest stricte krasowa. Na ścianach widoczne zagłębienia wirowe, lecz ogładzone ściany są bez nacieków. Na ścianach widoczne czarne naloty, prawdopodobnie sadzy. Namulisko skąpe, gliniaste z domieszką humusu.
Amplitudy temperatury i wilgotności mniejsze niż na zewnątrz, jednak wyczuwalny przepływ powietrza między otworami zmniejsza wilgotność we wnętrzu. Zimą wymarza w partiach przyotworowych. Jaskinia całkowicie ciemna.
Brak przedstawicieli flory i fauny.

Znana od dawna, po raz pierwszy wymieniana przez Czepiela (1977a), a następnie umieszczona w wykazie   przez Szelerewicza i Górnego w 1986 r. Na mapie topo w tej lokalizacji zaznaczona jest jaskinia o nazwie Dziurawiec - prawdopodobnie jest to Jaskinia Krecia.

Pomiary wykonali w 1969 r. M. Szelerewicz i A. Górny.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Czepiel M. 1977a (wymienia); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają, podają długość); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).

Szelerewicz M. 1969 (rękopis planu).