Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Przed pierwszym mostkiem za Bramą Kraszewskiego skręcamy na zachodnie zbocze doliny. Idziemy niewyraźną ścieżką, która wyprowadza nad Sowę. Stąd jelenimi perciami wprost do góry, pod opisane wyżej skały. Tam, w pobliżu ich północnego skraju odnajdujemy otwór. Jest on ukryty za załomem, w głębokim rowie o pionowych, skalnych ścianach, powstałym po zawaleniu części stropu szczeliny. Do jaskini schodzimy przez omszałą półkę. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór obszerny, ma 1,2 m szerokości i 3,5 m wysokości. Prowadzi do wysokiego korytarza o wznoszącym się dnie. Nad progiem z want, w zawalisku zaklinowanym w szczelinie można przejść kilkoma drogami do różnych jej części, tworzących oddzielne korytarzyki. Przy SE ścianie, przechodząc pod wielkim blokiem, znajdujemy małą komórkę, którą po kilku metrach blokują wanty. Na tym samym poziomie, przy ścianie NW biegnie zawaliskowy korytarz połączony kominkiem z wyższą częścią szczeliny. Na wprost korytarz również jest zablokowany. Do korytarza biegnącego pod stropem, wysuniętego najdalej ku NW, można dostać się ze szczytu wielkiego bloku skalnego zaklinowanego nad progiem, wygodniej niż przez kominek.

Jaskinia powstała na rozwartej szczelinie uskoku tektonicznego o kierunku SW–NE, w wapieniach triasu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Jej ściany są zwietrzałe. Dno pokrywają duże wanty wapienne. W głębi widać ślady namuliska gliniastego, a przy otworze nieco gleby.

Szczelina jest wilgotna. Światło sięga do końca górnej części, dolny korytarzyk jest ciemny. Z zawaliska wieje bardzo silny, lodowaty wiatr. Przed otworem w ciepłe dni widać kłęby pary.

Roślinność w strefie okołootworowej reprezentowana jest głównie przez mchy. Występują też paprocie oraz porosty. Znaleziono również kilka ślimaków.

Jaskinia nie była wzmiankowana w literaturze. Być może o tej i innych szczelinach w sąsiedztwie mówią spotykane w dawnych opisach legendy o tajemniczych jaskiniach nad Sową kryjących wielkie skarby. Kowalski (1953a) uważa jednak, że odnoszą się one do jaskiń położonych na przeciwległym stoku doliny.

Dokumentację szczeliny, w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w dniu 21.07.1992 r. sporządziła I. Luty przy współpracy T. Mardala, który zauważył otwór. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. .Zaktualizowała I. Luty (2009).

Plan opracowała I. Luty

Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).