Z centrum Bębła jedziemy najpierw ul. Kwiatową w kierunku Wierzchowia. Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo, w ulicę Leśną. Po ok. 200 m dojeżdżamy do posesji nr 13, po lewej stronie drogi (budynek nieco odsunięty od drogi w głąb działki). Schronisko znajduje się w skałkach na tyłach tego budynku.

Jest to wąska, ale wysoka szczelina, która powstała na spękaniu ciosowym. Bardzo charakterystyczną cechą jego topografii jest blok skalny w środkowej części korytarza tarasujący przejście w głąb skały.
Schronisko powstało w wapieniu skalistym górnej jury (oksford), w wyniku procesów grawitacyjno-wietrzeniowych. Na ścianach są widoczne bardzo subtelne ślady przepływu wody w postaci płytkich rozmyć. Z form naciekowych widoczne są bardzo drobne i zniszczone nacieki grzybkowe. Namulisko pokryte dużą ilością kamieni z domieszką humusu.
Nie posiada własnego mikroklimatu. We wstępnej części schronisko jest widne, dalej ciemne.
W zasięgu światła na ścianach rozwijają się glony.
Przedstawicieli fauny nie zaobserwowano.

Po raz pierwszy schronisko opisuje K. Kowalski nadając mu numer 98 i nazwę Schronisko przed Tunelem w dolinie Kluczwody II. W 1986 r. Szelerewicz i Górny wymieniają obiekt i podają jego wymiary.
Pomiary wykonał w 2015 r. Norbert Sznober.
Plan opracował N. Sznober.

Kowalski K. 1951 (plan, opis); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają, podają długość); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).