Dane szczegółowe jaskini
| Nazwa | Zimna Szczelina II |
| Inne nazwy | |
| Nr inwentarzowy | T.D-08.39 |
| Region | Tatry |
| Współrzędne WGS84 | λ: 19°51′45,30″, φ: 49°14′48,10″ |
| Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
| Powiat | tatrzański |
| Województwo | małopolskie |
| Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
| Podstawa ochrony | |
| Ekspozycja otworu | NE |
| Pozostałe otwory | |
| Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1130 |
| Wysokość względna [m] | 130 |
| Głębokość [m] | 0 |
| Przewyższenie [m] | 7 |
| Deniwelacja [m] | 7 |
|
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
15,50
|
| Rozciągłość horyzontalna [m] | |
| Położenie geograficzne | Na lewym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, w środkowej części muru skalnego, rozciągającego się poniżej Kazalnicy w Stołach. |
| Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Przed pierwszym mostkiem za Bramą Kraszewskiego skręcamy na zachodnie zbocze doliny. Idziemy niewyraźną ścieżką, która wyprowadza nad Sowę. Stąd jelenimi perciami wprost do góry, pod mur skalny. Tam, w pobliżu jego północnego skraju odnajdujemy otwór Zimnej Szczeliny I T.D-08.38 (jest on ukryty za załomem, w głębokim rowie o pionowych, skalnych ścianach, powstałym po zawaleniu części stropu szczeliny). Stąd idziemy pod skałami, kilkadziesiąt metrów w górę doliny, do poszukiwanego otworu. Znajduje się on kilkanaście metrów nad ścieżką, jest ukryty za załomem skały. W upalne dni zbiera się przed nim kłąb zimnej pary, widoczny z daleka. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
|
| Opis jaskini |
Otwór, wysoki na kilkanaście metrów, prowadzi do korytarza o szerokości średnio 1 m. Po 11,5 m, nad małym progiem z want, zwęża się on i po dalszych 4 m jest całkowicie zablokowany. W stropie widać wąskie prześwity do powierzchni. Zimna Szczelina powstała na rozwartej powierzchni uskoku tektonicznego, w wapieniach triasu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Ściany są zwietrzałe, dno zasłane wielkimi blokami wapienia oberwanymi ze stropu. Przy otworze występuje też gleba. Szczelina jest sucha i widna. Z jej końca wieje bardzo silny i zimny wiatr. Nieliczne rośliny kwiatowe występują przy otworze. Nieco głębiej sięgają mchy. Faunę reprezentują ślimaki. |
| Historia badań |
|
| Historia eksploracji |
Szczelina dotychczas nie była wzmiankowana w literaturze. Dnia 20.07.1992 r. zauważył jej otwór T. Mardal. |
| Historia dokumentacji |
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, dokumentację szczeliny sporządziła I. Luty przy współpracy T. Mardala w dniu 21.07.1992 r. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). Współrzędne geograficzne otworu w oparciu o mapę topograficzną Tatr wydawana przez Głównego Geodetę Kraju (http://maps.geoportal.gov.pl) zweryfikował J. Grodzicki (2013). |
| Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
| Literatura |
Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).
|
| Materialy archiwalne |
|
| Autorzy opracowania | Izabella Luty |
| Redakcja | Jerzy Grodzicki |
| Stan na rok | 2013 |
| Grafika, zdjęcia |
plan i przekrój
|