Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Przed pierwszym mostkiem za Bramą Kraszewskiego skręcamy na zachodnie zbocze doliny. Idziemy niewyraźną ścieżką, która wyprowadza nad Sowę. Stąd jelenimi perciami wprost do góry, pod mur skalny. Tam, w pobliżu jego północnego skraju odnajdujemy otwór Zimnej Szczeliny I T.D-08.38 (jest on ukryty za załomem, w głębokim rowie o pionowych, skalnych ścianach, powstałym po zawaleniu części stropu szczeliny). Stąd idziemy pod skałami, kilkadziesiąt metrów w górę doliny, do otworu Zimnej Szczeliny II T.D-08.39 (znajduje się on kilkanaście metrów nad ścieżką, jest ukryty za załomem skały). Trawersujemy dalej ku S ścieżką pod skałami ok. 40 m. Tu na półce widać otwór szczelinowej niszy (ok. 2,8 m długości), z wywiewem. Po dalszych 30 m docieramy do dwóch szczelin z silnym wywiewem, przecinających skały na całej wysokości, położonych w odległości 2,5 m od siebie. Prawa z nich (północna) jest zbyt ciasna do przejścia w dolnej części. Prawdopodobnie można wejść do wnętrza trudną wspinaczką, nad zaklinowaną w górze wantą. Nie była zwiedzana. Południowa – to Zimna Szczelina III. Dojście bez trudności, jaskinia niezwykle ciasna.

Otwór jest wysoki na ok. 5 m i wąski (ok. 0,25–0,30 m), z zaklinowanymi wantami. Wchodzimy do wnętrza w dolnej części nieco meandrującej szczeliny, dalej przeciskamy się przez nią w szerszych miejscach, nie schodząc na dno. Po 8 m jest ona zbyt ciasna, aby przejść.

Szczelina powstała na powierzchni uskoku w wapieniach triasu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów).

Dno pokrywają wanty i gruz wapienny oraz gleba.

Szczelina jest sucha i widna. Wyczuwa się bardzo silny, zimny wywiew.

Rośliny kwiatowe występują w otworze, głębiej ściany pokryte są ciemnymi porostami.

Otwór szczeliny został zauważony w lipcu 1980 r. przez I. Luty i W. Skierniewskiego.

Dokumentację, w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, wykonała I. Luty przy współpracy T. Mardala w dniu 21.07.1992 r. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). Współrzędne geograficzne otworu w oparciu o mapę topograficzną Tatr wydawana przez Głównego Geodetę Kraju (http://maps.geoportal.gov.pl) zweryfikował J. Grodzicki (2013).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).