Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od pierwszego mostku za Bramą Kraszewskiego idziemy po zachodniej stronie doliny niewyraźną percią początkowo nad potokiem, dalej trawersując nieco w górę, aż do podnóża skał. Stąd percią do miejsca, gdzie odchodzą one w górę, a następnie stromym żlebkiem na Przełączkę pod Sową. Z tej przełączki idziemy ok. 35 m w górę, omijając leżącą w bliskim sąsiedztwie Sowią Jamę II (T.D-08.43). Dojście i zwiedzanie bez trudności (aktualnie, w 2008 r., uciążliwe, ze względu na zwalone drzewa).

Prostokątny otwór o szerokości 1 m i wysokości 2 m znajduje się w rowie, za wantą zaklinowaną między jego ścianami. Prowadzi do krótkiego korytarzyka zakończonego zawaliskiem. Przy SW krańcu, pod stropem widać przebicie do powierzchni – mały otworek o średnicy 0,2 m, uchodzący w dnie leja krasowego. Dolna część prawej ściany załamuje się gwałtownie, przechodząc w niski okap nad rozległą wnęką.

Schronisko powstało tuż pod powierzchnią terenu, na predysponowanej tektonicznie szczelinie zboczowej w wapieniach dolomitycznych triasu środkowego jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Ściany są zwietrzałe. Strop przykrywał zapewne dawniej całą szczelinę, uległ jednak częściowemu zawaleniu. Dno pokrywa rumosz wapienny, z domieszką gleby na początku i na końcu korytarza.

Grota jest sucha. Światło sięga do końca, przewiewu nie wyczuwa się. Przy otworze występują rośliny kwiatowe, przewagę stanowią jednak mchy, paprocie i porosty. Znaleziono ślimaki oraz pająki i muchy.

Schronisko, podobnie jak inne Sowie Jamy, znane było S. Zwolińskiemu, który w 1935 r. zauważył ich otwory z przeciwległego zbocza. Jego plan (nieopublikowany) przechowywany jest w archiwum Zwolińskich. (Aktualnie zbiory te znajdują się w Muzeum Tatrzańskim).

Kowalski (1953a) przedstawił plan i opis schroniska datowany na 31.10.1951 r. W późniejszej pracy (Kowalski 1955a) podał wykaz trogloksenów, które znalazł w Sowich Jamach (patrz Sowia Jama I T.D-8.42). W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, dokumentację schroniska wykonała I. Luty przy współpracy H. Hercman w dniu 6.09.1979 r. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Kowalski, K. 1953a (plan i opis); Kowalski, K. 1955a (fauna Sowich Jam); Bac, M. 1963 (ogólna lokalizacja na mapie geologicznej); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Zwoliński, S. 1993 (wzmianka o zauważeniu otworów nad Sową, może dotyczyć opisywanego schroniska); Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).

[Siarzewski, W., Zwolińska, Z.] 1986 (brudnopis planu S. Zwolińskiego).