Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od Lodowego Źródła w Dolinie Kościeliskiej idziemy szlakiem wiodącym do Jaskini Mroźnej. Na wyraźnej płaśni skręcamy na prawo i wygodną, choć nieoznakowaną ścieżką dochodzimy w pobliże szczytu Okrętu (jest to droga prowadząca do Okien Zbójnickich). Dalej – około 40 m na zachód zarośniętą lasem granią Okrętu – do środkowego wierzchołka. Stąd schodzimy, po prawej stronie, bardzo stromym żlebem nad urwisko i wykonujemy kilka ryzykownych kroków wąskim zachodzikiem na lewo, wprost do otworu. Otwór nie jest widoczny z drogi dojścia. Można go dojrzeć z dna doliny, z pierwszego mostka za Bramą Kraszewskiego. Dojście w końcowej części eksponowane, niezbędna lina do asekuracji. Zwiedzanie łatwe.

Ukośny otwór ma około 6 m wysokości i prawie 3 m szerokości, roztacza się z niego piękny widok na dolinę. Wchodzimy do obszernej, wysokiej komory. Jej lewa ściana jest silnie pochylona. Przy końcu, stromo do góry ku N, odchodzi ciasna szczelina, która ma kontakt z powierzchnią (widać ślady namytej gleby).

Schronisko rozwinęło się na systemie szczelin w wapieniach mezozoicznych jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów); ma charakter komory zawaliskowej. Na ścianach występują miejscami drobne nacieki grzybkowe. W stropie końcowej części widać wielkie zaklinowane wanty. Dno pokrywa żółty osad gliniasty, szara martwica, a przy otworze nieco gleby.          

Komora jest sucha, oświetlona, bez przewiewu. Na jej ścianach rozwijają się różne gatunki porostów i nieco mchu, w otworze - wątła paproć oraz trawy. Występowania fauny nie stwierdzono.

Schronisko dotychczas nie było wzmiankowane w literaturze. Szkic ściany wraz z lokalizacją otworu narysował w 1958 r. w swoim notatniku terenowym J. Rudnicki w czasie swoich badań terenowych, jednak nie zwiedził groty.

Podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ jego dokumentację sporządziła w dniu 24 lipca 1992 r. I. Luty przy współpracy T. Mardala. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Fotografię otworu wykonała I. Luty. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1993b (plan i opis inwentarzowy).

Rudnicki, J. 1957- 959 (szkic ściany z otworami).