Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Szczelina w Żlebie Kirkora
Inne nazwy
Nr inwentarzowy T.D-13.04
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°55′48,78″, φ: 49°15′13,88″
Gmina Zakopane (gm. miejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu E
Pozostałe otwory 2 - ku W, 1326 m n.p.m.
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1330
Wysokość względna [m] 110
Głębokość [m] 4
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 4
Długość [m]
w tym szacowane [m]
5,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Strążyska, Mała Dolinka, w masywie Giewontu,u podnóża Żlebu Kirkora.
Opis drogi dojścia do otworu
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Idziemy dnem Doliny Strążyskiej, dalej omijamy Siklawicę i niewyraźną percią przez Małą Dolinkę docieramy pod pierwszy próg Żlebu Kirkora. Nad pierwszym stopniem progu, w małym obniżeniu, do którego dochodzimy bardzo łatwo, z lewej strony znajduje się dolny otwór. Dalej na E, (po prawej orograficznie stronie), w szczelinie przy ścianie widać otwór górny. Podczas sporządzania dokumentacji można było dojść do niego po stromym płacie śniegu. Przy braku śniegu odsłania się kilkumetrowy, trudny próg. Zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini

Otwór górny szczelinowy ma 0,3 m szerokości i 0,6 m wysokości. Otwór dolny jest nieco szerszy (0,8 m), wysoki na 1,3 m.  Korytarz łączący oba otwory rozwinął się na szczelinie w wapieniach urgonu płaszczowiny Giewontu. Przy otworze wschodnim jest on bardzo ciasny, dalej rozszerza się do 1 m. W najwyższej części szczeliny strop tworzą zaklinowane obtoczone głazy. W południowej ścianie widać niewielką wnękę, ściany są zwietrzałe. Dno stromo opada ku zachodowi.

Namulisko tworzy drobny rumosz i gleba. Część materiału budującego namulisko pochodzi z wyższych partii żlebu. W dolnej części korytarza zalega prawie przez całe lato płat śniegu.

Jest wilgotno. Światło dociera wszędzie. Niektóre rośliny pojawiają się przy otworach późnym latem, po stopieniu śniegu.

Historia badań
Historia eksploracji

Do 1980 r. brak wzmianek o tym obiekcie.

Historia dokumentacji

W ramach wyprawy inwentaryzacyjno-poszukiwawczej WAKS dokumentację sporządziła w dniu 27.06.1980 r. I. Luty przy współpracy M. Walczaka. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). 10 października 2017 r. F. Filar skorygował współrzędne geograficzne otworu i wykonał jego zdjęcie.
Plan opracowała I. Luty.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Luty, I. 1980 (wzmianka bez użycia nazwy); TATRY POLSKIE,1984 (lokalizacja na mapie 1:10 000); Jaskinie TPN 1991 (plan, przekrój i opis inwentarzowy). Opracowała Izabella Luty.
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Izabella Luty
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2010
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwór Podgląd grafiki plan i przekrój
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie