Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Nisza przy Zagonie |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.D-12.06 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°54′43,13″, φ: 49°14′47,38″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NE |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1676,31 |
Wysokość względna [m] | 425 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 0 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
7
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | W lewym orograficznie zboczu Doliny Małej Łąki, u podnóża północno-wschodniej ściany Zagonnego Zębu, w prawym (or.) zboczu Żlebu Zagon.Otwór jest dobrze widoczny z dna doliny Małej Łąki. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Niebiesko znakowanym szlakiem wiodącym zboczem Skoruśniaka docieramy do Żlebu Wodniściak. Stąd idziemy do góry perciami zwierzęcymi, przez gęsty las, w kierunku Przełęczy Siwarowej, dalej ku SE. Następnie stara, niewyraźna ścieżka pod widocznym z daleka skalnym murem (droga hawiarska przez Schodki) prowadzi nas do Kobylarzowego Zachodu, którym na lewo do góry docieramy do Zagonnej Przełęczy. Stąd schodzimy Żlebem Zagon ponad 100 m wprost do otworu niszy. Trudniejsza lecz nieco krótsza droga wiedzie z Doliny Małej Łąki, z Wyżniego, Żlebem Zagon wprost do góry. Dojście eksponowane, trudności I. Zwiedzanie bez trudności.
|
Opis jaskini |
Otwór jest myty, o kształcie zbliżonym do półkola; ma 2,3 m szerokości i 0,7 m wysokości. Prowadzi do prostego, niskiego, zwężającego się korytarza o płaskim dnie, z niewielkim rozszerzeniem przy końcu. Nisza powstała na kontakcie wapieni urgonu oraz margli albu – utworów fałdu synklinalnego Małej Łąki (jednostka Organów, seria wierchowa). Ściany i strop są zwietrzałe, kruche. Namulisko tworzy gleba, drobny rumosz składający się z wapieni i margli oraz w głębi niszy – glina. Przy końcu korytarza odkryte margle albu tworzą niewielki garb w dnie. Na namulisku widać odchody kozic. Nisza jest wilgotna i widna, bez przewiewu. Roślinność kwiatowa występuje w otworze, Na ścianach rozwijają się porosty o czarnej barwie oraz glony i mchy. Nisza odwiedzana jest przez kozice, zauważono też obecność owadów (much, komarów, pająków i in.). |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Nisza została odkryta w dniu 22 czerwca 1959 r. przez grotołazów zakopiańskich (S. Wójcika i M. Kruczka). Zamieścili oni jedną wzmiankę bez nazwy o tym obiekcie (Wójcik 1959). Pierwszy wymienia ją Wójcik (1966a). |
Historia dokumentacji |
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację schroniska sporządziła w dniu 7 sierpnia 1981 r. I. Luty przy współpracy A. Domosławskiej, A. Sadowskiej i A. Skarżyńskiego. Pomiary niszy i położenia otworu przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu podano na podstawie pomiarów wykonanych w dniu 17 sierpnia 1981 r. przez Zespół Koła Naukowego Geodetów Górniczych AGH pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). Plan opracowała I. Luty.
|
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Wójcik, Z. 1966a (niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapce 1:100000); Borowiec, W. i in. 1977,1878 (niektóre dane morfometryczne); Gradziński, R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Luty, I. 1988 (nowe dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i szkicu ściany, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
Wójcik, S. 1959 - Sprawozdanie (wzmianka o odkryciu, bez nazwy).
|
Autorzy opracowania | Izabella Luty |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia |
![]() |