Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Miętusiej niebiesko znakowanym szlakiem, wiodącym zboczem Skoruśniaka, docieramy do źródełka w Żlebie Wodniściak. Stąd nieco na lewo i do góry idziemy perciami zwierzęcymi przez gęsty las do Przełęczy Siwarowej, dalej ku SE, do małej turniczki obrywającej się w stronę Doliny Małej Łąki, położonej po lewej (or.) stronie Żlebu Kamiennego. Z siodełka oddzielającego tą turniczkę od pierwszych skałek Zagonnej Turni kierujemy się na zbocze Zagonnej Turni i dalej na lewo dochodzimy do niewysokiej (około 5-metrowej) skałki, położonej naprzeciwko wspomnianej poprzednio turniczki. U podnóża tej skałki znajduje się szukany otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór o kształcie zbliżonym nieco do prostokąta ma 2,1 m szerokości i 1,1 m wysokości. Wiedzie do prostego, poziomego korytarza o długości 9 m.

Korytarz powstał w wapieniach malmo-neokomu łuski Turni Rabowskiego (seria wierchowa). Ściany i strop są zwietrzałe, bez nacieków. Namulisko tworzy głównie gleba i rumosz wapienny, a w końcowej części korytarza – glina.

Schronisko jest widne i suche, bez przewiewu. Rośliny kwiatowe (głównie trawy) oraz porosty rozwijają się przy otworze. W głębi korytarza, niemal do końca, występują porosty, mchy i wątrobowce, a także nieliczne egzemplarze roślin kwiatowych. Faunę reprezentują owady i ślimaki.

Dziura została odkryta w dniu 22 czerwca 1959 r. przez M. Kruczka i S. Wójcika z Zakopanego. Jej opis opublikował Habil (1961).

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w 1975 r. wykonano szkic położenia otworu, a dokumentację korytarza sporządziła w dniu 25 sierpnia 1977 r. I. Luty przy współpracy K. Pohoskiego. Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu wykonał w dniu 17 sierpnia 1981 r. zespół Naukowego Koła Geodetów AGH pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). W lipcu 2018 r. współrzędne otworu skorygował F. Filar.

Wójcik Z. 1960b (wzmianka, lokalizacja na szkicu pod nazwą Dziura pod Schodkami); Wójcik Z. 1960g (wzmianka o odkryciu, z niektórymi informacjami błędnymi); [Krygowski, W.] x.y. 1961 (wzmianka o odkryciu); Habil W. 1961 (opis położenia i jaskini pod nazwą Dziura nad Korytem, szkic położenia otworu); Wójcik Z. 1966a (wzmianka, niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapce, używa nazw Dziura pod Siwarową i Korytarz pod Siwarową); Wójcik Z. 1968 (wzmianka bez nazwy, lokalizacja na mapce pod nazwą Korytarz pod Siwarową); Kropiwnicka M., Burkacki M. 1976 (wzmianka o pracach inwentaryzacyjnych); Borowiec W. i in. 1977,1878 (dane morfometryczne); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie 1:10000); Gradziński R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Luty I. 1988 (nowe dane morfometryczne, lokalizacja na mapie, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).

Wójcik, S. 1959 – sprawozdanie (wzmianka o odkryciu oraz przeprowadzeniu pomiarów); Wójcik, S. – Inwentarz (wymienia).