Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Kuźnic idziemy zielono znakowaną drogą wiodącą Doliną Bystrej do ujścia Kasprowego Potoku, następnie prosto, drogą prowadzącą wschodnim zboczem Doliny Goryczkowej, pod Myślenickiemi Turniami, w kierunku wyciągu narciarskiego. W miejscu, gdzie po lewej stronie widać w górze pierwsze skały (północny kraniec Myślenickich Turni), opuszczamy drogę i podchodzimy w ich kierunku stromym zboczem (w pobliżu mało wciętego żlebku z okresowym ciekiem). Po około 80 m docieramy do odpękniętej turni wapiennej, położonej tuż przy zwartym murze skalnym. Trawersujemy kilkanaście kroków pod tym murem ku S, do rozcinającej go, wyraźnej, rozmytej szczeliny z małymi prożkami. Wspinamy się nią 6 m (łatwo) do widocznego spod skał, poszukiwanego otworu. Dojście łatwe, zwiedzanie bez trudności.

Duży okap obszernego otworu osłania górne prożki w nieco meandrującej szczelinie, która przecina turnię. Sięga on 1,4 m poza ostatni z prożków. Nad tym prożkiem biegnie ku SE szczelinowy korytarz (komórka) o długości 5,4 m, szerokości około 1 m, wysoki do 1,5 m. Przy jego ujściu wymycie pod okapem tworzy niszowate zagłębienie. Dno korytarza jest prawie poziome (lekko opada w głąb). Przed końcem ciągu widać 0,5-metrowy prożek do góry; w tym miejscu następuje gwałtowne zwężenie.

Schronisko rozwinęło się w wapieniach serii wierchowej (fałd Giewontu), na nieco rozmytej szczelinie o kierunku NW–SE. Jego ściany są zwietrzałe, w głębi występują małe nacieki grzybkowe. Namulisko stanowi glina jaskiniowa i gruz wapienny, oraz przy otworze nieco gleby.

Schron jest wilgotny. Światło sięga do końca. Przewiewu nie wyczuwa się. Przy otworze rozwijają się niezbyt liczne rośliny kwiatowe, głębiej sięgają paprocie oraz mchy, glony i porosty. W korytarzu występują owady troglokseniczne, zauważono też trzy zimujące nietoperze.

Brak o tym obiekcie wzmianek w literaturze speleologicznej. Mógł być on znany S. Zwolińskiemu, który w 1932 r. prowadził szczegółową penetrację zachodnich zboczy Myślenickich Turni, nie wspomina o nim jednak nawet w swoim notatniku wydanym w 1993 r.

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ, w lipcu 1979 r., schronisko zwiedzili I. Luty i L. Młynarski, z powodu braku przyrządów mierniczych nie udokumentowano go wówczas. W dniu 14 grudnia 2000 r. dokumentację sporządziła I. Luty przy współpracy W. Morgi. Pomiary przeprowadzono za pomocą zestawu Silva i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).