Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Jak do Jaskini Nad Wyżniem T.D-12.13 i dalej w górę żlebem, pokonując kolejne progi. Mijamy rozszerzenie żlebu i pokonujemy kolejny, 2 m próg w zwężeniu żlebu, przedostając się do kolejnego rozszerzenia. Tu w lewej (or.) ścianie znajduje się szukany otwór. Dojście trudne (III+, IV), wymaga użycia sprzętu wspinaczkowego.

Schronisko stanowi ciasna, tektonicznie rozwarta szczelina zwężająca się ku górze, biegnąca ku SW. Po około 5 m można się wspiąć około 5 m w górę szczeliny i przedostać się jeszcze około 6–7 m dalej ku SW.

Szczelina rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów). W dolnej części dno skaliste, w wyższej partii szczeliny pokryte autochtonicznym gruzem Światło sięga do końca dolnego piętra szczeliny. Mikroklimat zależy od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni, generalnie jaskinia jest sucha. Flora i fauna nie były obserwowane.

Szczelina została odkryta na początku lat sześćdziesiątych przez S. Wójcika (STJ Zakopane), jednak nie była wzmiankowana w literaturze do momentu udokumentowania.

Dokumentację Szczeliny w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ sporządził w dniu 17 lipca 1976 r. J. Grodzicki przy współpracy M. Burkackiego i M . Radomyskiej. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Wysokość otworów określono ciągiem azymutalno-taśmowym (28 września 1976 r.) w nawiązaniu do wysokości kapliczki w Żlebie Zagon, odczytanej z mapy topograficznej Tatry Polskie 1:10.000 (1984). W sierpniu 1991 r. Szczelinę eksplorował B. Zwijacz-Kozica (ST Zakopane) odkrywając górne piętro jaskini. Plan został uzupełniony na podstawie szkicu B. Zwijacza-Kozicy (1998). Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował J. Grodzicki.

Kropiwnicka M., Burkacki M. 1976 (wzmianka o udokumentowaniu); Zembrzuski J. 1979 (wymienia); Gradziński R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Luty I. 1988 (podaje dane lokalizacyjne i morfometryczne); Zwijacz-Kozica B. 1998 (opis eksploracji, szkic planu i przekroju); Jaskinie TPN 2000 (opis inwentarzowy); Jaskinie TPN 2004 (plan, uzupełnienie do opisu inwentarzowego).