Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Żółto znakowanym szlakiem wiodącym Doliną Jaworzynki docieramy do miejsca, gdzie odgałęzia się na prawo Żleb pod Czerwienicą. Percią wiodącą wschodnim zboczem tego żlebu, a następnie przechodzącą na zachodni stok, docieramy do Wyżniej Polany Jaworzynki. Stąd idziemy na prawo do góry około 100 m żlebem Rynna, aż do niewielkiej skałki (Skrzynia) tworzącej próg w żlebie, dalej na lewo do góry sto kilkadziesiąt metrów przez las, do skał. Tam odnajdujemy poszukiwane otwory ukryte pod okapami skałki, zasłonięte przez gęsty las porastający strome stoki. Otwory są niewidoczne z daleka, zwrócone ku Żlebowi pod Czerwienicą. Charakterystycznym punktem orientacyjnym jest obszerny otwór Schroniska Jasnego w Czubie Jaworzyńskiej T.D-17.11, widoczny już z Polany Jaworzynki, położony w najwyższej ścianie NW grupy skał (kilkanaście metrów nad jej podstawą) oraz odosobniona turniczka widoczna na S od ściany. Otwór górny Jaskini Partyzanckiej I znajduje się około 35–40 m na prawo (ku NE) i nieco niżej od podstawy najwyższej ściany. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór I (górny) ma 1,10 m szerokości i 0,9 m wysokości; otwór II jest szczelinowy, skośny, ma 0,35 m szerokości i 0,9 m wysokości. I otwór wiedzie do mytego, poziomego korytarzyka, który po 4 m zakręca na prawo i stromo opada. Za zakrętem jest on węższy (0,5 m), w przekroju półkolisty, częściowo zasypany stale osuwającym się namuliskiem. Kilka metrów dalej ciąg ten znów zakręca na prawo, do dolnego korytarzyka, który biegnie równolegle do górnego i uchodzi na powierzchnię terenu drugim otworem (dolnym). Korytarzyk ten ma charakter szczelinowy, jest ciasny i opada ku NE.

Grota powstała w wapieniach urgonu (seria wierchowa, fałd Giewontu) na szczelinie 60^o/40^oN. Korytarzyki górny i dolny rozwinięte są wzdłuż biegu szczeliny, zaś łączący je stromo opadający po upadzie odcinek korytarza. Ściany górnej i środkowej części groty są myte, bez nacieków. Namulisko tworzy brunatna, piaszczysta glina i piasek, a przy otworze – gleba.

Szczelina jest zwykle sucha. Przewiew zależy tu od warunków atmosferycznych. Światło  sięga kilka metrów od otworów w głąb. W strefie okołootworowej rozwijają się rośliny kwiatowe, a w głębi mchy i porosty. Występują owady.

Grota znana była od dawna. Według informacji ustnej E. Winiarskiego ukrywali się w niej partyzanci w okresie II wojny światowej. Zwoliński (1955b) zamieścił wzmiankę o licznych wnękach w turniach Czuby Jaworzyńskiej, nie podając jednak ich nazw ani opisów. Być może wzmianka dotyczy również tego obiektu.

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ dokumentację schronu sporządziła w dniu 22 lipca 1979 r. I. Luty przy współpracy L. Młynarskiego, przeprowadziła również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowo-taśmowego. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Lokalizacja została skorygowana w oparciu o mapę topograficzną Tatr (http://maps.geoportal.gov.pl) w 2013 r przez J. Grodzickiego. Uwaga: lokalizacja jaskiń przedstawiona na tej mapie jest nieprawidłowa!

Plan opracowała I. Luty.

Zwoliński, S. 1955b (wzmianka o występowaniu i genezie schronów w tej okolicy, bez nazw, może dotyczyć opisywanego obiektu); Kardaś, R. M. 1980a (wzmianka o zinwentaryzowaniu, bez nazwy); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie 1:10000); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).