Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Żółto znakowanym szlakiem wiodącą wschodnim zboczem tego żlebu, a następnie przechodzącą na zachodni stok, docieramy do Wyżniej Polany Jaworzynki. Stąd podchodzimy na prawo, około 100 m żlebem Rynna do otworu Jaskini Partyzanckiej I (T.D-17.09). Stąd trawersujemy w kierunku Szczeliny nad Partyzancką (T.D-17.10). Nie dochodząc do jej otworu trawersujemy około 10 m pod ściankami pod szukany otwór, widoczny 17 m wyżej, w ścianie trawiasto-skalnego progu (II, krucho, trawki). Na lewo od otworu, na wysokości nakrywającego go okapu znajduje się półka z limbą. Otwór jest widoczny z daleka. Zwiedzanie łatwe, dojście nieco trudne (II).

Schronisko stanowi obszerny, stromo wznoszący się korytarz, rozdwajający się przy końcu – w prawo odchodzi 1,5 m długa, ciasna, zwężająca się, zamulona szczelina, w lewo korytarz kończy się ślepo nad niewielkim prożkiem.

Schronisko powstało na rozmytych szczelinach w wapieniach malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Giewontu). Namulisko w otworze stanowi gleba, głębiej dno jest skalne, tylko nad końcowym prożkiem występuje zagliniony żwir ze szczątkami roślin, a w szczelinie po prawej – glina. Występowanie żwirów może świadczyć, że jest to zachowany fragment większego niegdyś systemu, być może tego samego, którego odcinkiem jest pobliska Jaskinia w Czubie Jaworzyńskiej T.D-17.12.

Schronisko jest nieco wilgotne, bez przewiewu, w całości oświetlone. W otworze występują rośliny kwiatowe i paprocie, fauna nie była obserwowana.

Z daleka widoczny otwór zapewne był znany od dawna. Zwoliński (1955b) wzmiankuje o występowaniu w tej okolicy niewielkich jaskiń i wnęk. Brak innych wzmianek w literaturze o tym obiekcie, jednak widoczne ślady świadczą o dawnej eksploracji - stary hak poniżej otworu oraz wyryta w prawej (or.) ścianie otwory słabo już widoczna litera “N”.

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację wykonał R.M.. Kardaś przy współpracy H. Wachowiak 22 lipca 1979 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian, klinometrem Freiberg oraz taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M. Kardaś.

Zwoliński, S. 1955a (wzmiankuje o jaskiniach i wnękach tego rejonu); Kardaś, R.M. 1980a (wzmianka o zinwentaryzowaniu); Gradziński, R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, orientacyjna lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 2002b (plan, przekrój i opis inwentarzowy).