Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Szczelina w Iwanówce |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.E-05.07 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°49′16,15″, φ: 49°14′30,96″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | SW |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1600 |
Wysokość względna [m] | 500 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 0 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
5,50
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Dolina Chochołowska, Dolina Iwaniacka, w skałach zachodniej części Kominiarskiego Wierchu, w górnej części Szerokiego Żlebu. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Tak jak do Schronu z Płytą E-5.6. Stąd kierujemy się ku zachodowi w stronę sąsiedniej skały oddalonej o ok. 100 m. Szczelina w Iwanówce znajduje się u podstawy zachodniej części skały, gdzie jest ona przecięta szczeliną dzielącą skałę na dwie części. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
|
Opis jaskini |
Otwór obiektu tworzy szczelina wysokości 2,5 m rozwarta na 0,5 m. Za otworem szczelina kontynuuje się na długości 6 m, na końcu zwęża się i staje się niedostępna. Schron rozwinięty jest w obrębie wapieni triasu środkowego serii paraautochtonicznej. Jest szczeliną tektoniczną rozwartą grawitacyjnie. Obecnie jest modelowany przez proces wietrzenia mechanicznego w strefie wymarzania. Ściany są lite, przy otworze zwietrzałe. Spąg tworzy autochtoniczny gruz skalny, a w otworze znajduje się humus. Do wnętrza obiektu dociera światło rozproszone. Obiekt jest suchy, a jego mikroklimat uzależniony od warunków atmosferycznych. W otworze występuje roślinność w postaci: porostów, mchów, paproci i roślin kwiatowych. Obserwacje fauny nie były prowadzone. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Ze względu na położenie obiekt musiał być znany od dawna. W czerwcu 1986 roku schron zwiedził W.W. Wiśniewski sporządzając jego plan. |
Historia dokumentacji |
Obecną dokumentację obiektu sporządzili 1 września 2003 r. A. Gajewska i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Pomiary lokalizacyjne otworu wykonano przy pomocy odbiornika GPS eTrex Summit. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Wiśniewski, W.W. 1988 (plan); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Krzysztof Recielski |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia |
![]() |