Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Szczelina w Iwanówce
Inne nazwy
Nr inwentarzowy T.E-05.07
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°49′16,15″, φ: 49°14′30,96″
Gmina Kościelisko (gm. wiejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu SW
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1600
Wysokość względna [m] 500
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
5,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Chochołowska, Dolina Iwaniacka, w skałach zachodniej części Kominiarskiego Wierchu, w górnej części Szerokiego Żlebu.
Opis drogi dojścia do otworu
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Tak jak do Schronu z Płytą E-5.6. Stąd kierujemy się ku zachodowi w stronę sąsiedniej skały oddalonej o ok. 100 m. Szczelina w Iwanówce znajduje się u podstawy zachodniej części skały, gdzie jest ona przecięta szczeliną dzielącą skałę na dwie części. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini

Otwór obiektu tworzy szczelina wysokości 2,5 m rozwarta na 0,5 m. Za otworem szczelina kontynuuje się na długości 6 m, na końcu zwęża się i staje się niedostępna.

Schron rozwinięty jest w obrębie wapieni triasu środkowego serii paraautochtonicznej. Jest szczeliną tektoniczną rozwartą grawitacyjnie. Obecnie jest modelowany przez proces wietrzenia mechanicznego w strefie wymarzania. Ściany są lite, przy otworze zwietrzałe. Spąg tworzy autochtoniczny gruz skalny, a w otworze znajduje się humus.

Do wnętrza obiektu dociera światło rozproszone. Obiekt jest suchy, a jego mikroklimat uzależniony od warunków atmosferycznych. W otworze występuje roślinność w postaci: porostów, mchów, paproci i roślin kwiatowych. Obserwacje fauny nie były prowadzone.

Historia badań
Historia eksploracji

Ze względu na położenie obiekt musiał być znany od dawna. W czerwcu 1986 roku schron zwiedził W.W. Wiśniewski sporządzając jego plan.

Historia dokumentacji

Obecną dokumentację obiektu sporządzili 1 września 2003 r. A. Gajewska i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Pomiary lokalizacyjne otworu wykonano przy pomocy odbiornika GPS eTrex Summit. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).
Plan opracował K. Recielski.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Wiśniewski, W.W. 1988 (plan); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Krzysztof Recielski
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2010
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie