Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Kościeliskiej skręcamy za pierwszym mostkiem powyżej Polany Pisanej na prawo i trawersujemy zbocze niewyraźną percią do dna Żlebu Żeleźniak. Dalej idziemy w górę tego żlebu około 300 m, następnie skręcamy na lewo, pod skałki widoczne w zachodnim ograniczeniu bocznego żlebu zwanego Głębowcem (jest to drugi licząc od dołu żleb, przy czym pierwszy jest mniej wyraźny, bez muru skalnego na dole). Głębowcem podchodzimy stromo, po ponad 150 m przez malowniczą Żeleźniakową Bramę T.E-08.49 i dalej kilkaset metrów, do progu pozornie zamykającego ten żleb, gdzie widać duży otwór Schroniska nad Bramą T.E-07.49. Pokonujemy próg na prawo od schroniska i dalszą częścią żlebu docieramy do Wrótek. Stąd trawersując ku W pod granią, po południowym zboczu, dostajemy się do następnej przełączki położonej nieco dalej na zachód. Można też dojść do niej od strony Doliny Smytniej. Stąd schodzimy eksponowanym trawiastym zachodem tuż pod skałkami północnej strony grani ok. 60 m ku E, aż do otworu Jaskini Nowej nad Raptawicką Granią (T.E-07.21). Otwór Dziury pod Nową znajduje się ok. 20 m dalej. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór szczelinowy (0,75 m szerokości i 0,8 m wysokości) znajduje się pod skałką grani. Prowadzi do prawie prostego, ciasnego, ślepo zakończonego korytarzyka.

Schronisko rozwinęło się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Na ścianach występuje mleko wapienne i nacieki grzybkowe. Dno jest na początku skaliste, przy otworze pokryte cienką warstwą gleby, w głębi gliniaste z dobrze obtoczonym żwirem wapiennym.

Schronisko jest wilgotne, rozproszone światło sięga do końca, przewiewu nie ma. Do 2 m występują mchy, w otworze także inne rośliny. Fauny nie zaobserwowano.

Schronisko zostało odkryte i udokumentowane przez I. Luty przy współpracy M. Połońskiego, w dniu 18.09.1979 r., podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Wiśniewski, W.W. 1988 (dane morfometryczne); Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).