Dane szczegółowe jaskini
| Nazwa | Lejowa Szczelina |
| Inne nazwy | |
| Nr inwentarzowy | T.E-06.07 |
| Region | Tatry |
| Współrzędne WGS84 | λ: 19°50′28,92″, φ: 49°14′35,09″ |
| Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
| Powiat | tatrzański |
| Województwo | małopolskie |
| Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
| Podstawa ochrony | |
| Ekspozycja otworu | W |
| Pozostałe otwory | |
| Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1730 |
| Wysokość względna [m] | 620 |
| Głębokość [m] | 2,50 |
| Przewyższenie [m] | 1 |
| Deniwelacja [m] | 3,50 |
|
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
7,50
|
| Rozciągłość horyzontalna [m] | |
| Położenie geograficzne | Dolina Lejowa, w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu, nad Doliną Lejową. |
| Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od jaskini Suchy Biwak (T.E-07.02) trawersujemy w prawo (na W) nieco się obniżając, a po przejściu przez żeberko wznosimy się mając po lewej skałki (jak do Jaskini Skośnej – T.E-06.01). Dochodzimy do przedostatnich skałek przed granią. W nich widoczna jest ciemna szczelina nad niewielkim, porośniętym mchami prożkiem. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
|
| Opis jaskini |
Otwór stanowi pionowa szczelina (wysokość 1,8 m, szerokość 0,4 m). Za nim dno szczeliny początkowo opada (prożek z zaklinowanych want), a następnie wznosi się do miejsca, gdzie korytarz zasypany jest gruzem. Strop stanowią zaklinowane wanty, które w środkowej części tworzą mostek. Nad mostkiem istnieje ciasne połączenie (szczeliny między wantami) z położonym wyżej otworem, niedostępne dla człowieka. Na ścianie górnego otworu znajduje się lustro tektoniczne. Nacieków brak. Obiekt jest szczeliną tektoniczną w wapienno-dolomitowych utworach triasu środkowego paraautochtonicznej serii wierchowej. Namulisko stanowią gruz i głazy. Szczelina jest wilgotna, woda kapie ze stropu. W najniższym miejscu latem zalega lód i śnieg, którego ilość jest zmienna (obserwacje dwukrotne: 14.07.1976 r. i 16.07.1977 r. ). Światło sięga do końca. Roślinność zielona występuje w okolicach otworu, (głównie mchy). Faunę reprezentują muchy.
|
| Historia badań |
|
| Historia eksploracji |
Szczelina nie była dotychczas wzmiankowana w literaturze, musiała być jednak dostrzeżona podczas prowadzonych w tym rejonie poszukiwań w latach 1965-66. |
| Historia dokumentacji |
W ramach prac inwentaryzacyjnych OW PTPNoZ w dniu 14.07.1976 . została zwiedzona przez R.M. Kardasia, a w dniu 16. 07. 1977 r. R. i R. M. Kardasiowie przy współpracy M. Różyczki wykonali jej dokumentację. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą i w oparciu o powyższe pomiary zlokalizowano na mapie Tatry Polskie (1984). Dane zaktualizował R.M. Kardaś (2009). |
| Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
| Literatura |
TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).
|
| Materialy archiwalne |
|
| Autorzy opracowania | Regina Kardaś |
| Redakcja | Jerzy Grodzicki |
| Stan na rok | 2010 |
| Grafika, zdjęcia |
plan i przekrój
|