Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Doliną Kościeliską docieramy do mostka położonego tuż przed Krzyżem Pola. Za mostkiem skręcamy na prawo i podchodzimy stromo nieznakowaną, gubiącą się percią, wiodącą pod ścianami turni zbudowanych ze zlepieńców i piaskowców. Trawersujemy kolejne żleby, aż za Uwozisko i Gładki Żleb. Idąc dalej ściśle pod ścianami Czarnych Turni, znajdujemy poszukiwany otwór. Położony jest on w środkowej części Czarnych Turni, u podnóża ściany, w dolnej części lewego orograficznie zbocza wybitnego żlebu przecinającego te turnie. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór ma półkolisty kształt, 2,2 m szerokości i 0,9 m wysokości; w jego południowej części widać dużą wantę. Otwór prowadzi do ślepo zakończonego korytarzyka o długości 6,2 m. Korytarzyk na początku lekko opada, dalej jest poziomy, o zaokrąglonym profilu; ma 0,7–0,9 m szerokości i 0,9–1,2 m wysokości.

Jaskinia rozwinęła się w piaskowcach i zlepieńcach wapnistych liasu wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany i strop są ogładzone, widać na nich wżery, okrągłe zagłębienia i małe kociołki, identyczne jak w typowych wapiennych jaskiniach krasowych. Występują dobrze rozwinięte nacieki grzybkowe. Dno buduje próchnica, gruz skalny oraz piasek i żwir.

Korytarzyk jest nieco wilgotny, bez przewiewu. Światło sięga do około 4 m, końcowa część groty jest ciemna.

W otworze występują rośliny kwiatowe oraz mchy. Faunę reprezentują liczne owady troglokseniczne skupione na końcu korytarzyka. Zauważono wiele gatunków pająków (m.in. Meta menardi) oraz kosarze, chruściki, ćmy, motyle, muchówki).

Opisywany obiekt mógł być znany od dawna lecz nie wzmiankowany w literaturze speleologicznej. Został zauważony w 1990 r. przez W. W Wiśniewskiego, który zamieścił opis jego położenia (Wiśniewski, 1993c).

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację korytarzyka sporządziła w dniu 8 listopada 2003 r. I. Luty przy współpracy M. Kapełuś, wykonała też fotografie otworu i wnętrza groty. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Wiśniewski, W.W. 1993c (wzmianka o zwiedzaniu, położenie); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).