Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Doliną Kościeliską docieramy do mostka położonego tuż przed Krzyżem Pola. Za mostkiem skręcamy na prawo i podchodzimy stromo nieznakowaną, gubiącą się percią, wiodącą pod ścianami turni zbudowanych ze zlepieńców i piaskowców. Trawersujemy kolejne żleby, aż za bardzo długą ścianę. Stąd podchodzimy nieco żlebem z wielkimi wantami. Nad małym prożkiem w tym żlebie skręcamy na lewo, pod ściany, gdzie niebawem, u ich podnóża odnajdujemy poszukiwany otwór (w pobliżu widać duży okap wysoko w ścianie. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Obszerny otwór ma około 2 m szerokości i 3 m wysokości. Prowadzi on do stromo wznoszącego się korytarza, który po 5 m zakręca na lewo. Przy zakręcie widać w stropie, po prawej stronie, okno prowadzące do powierzchni terenu. Od zakrętu korytarz jest wysoką szczeliną, pochyloną pod kątem 65° ku SW, szeroką na 0,65 m. Biegnie on stromo do góry. W zawaliskowym stropie widać okno prowadzące do powierzchni terenu, długie na około 2 m. Na końcu ciągu odchodzi do góry, po upadzie szczeliny, pochyły komin około 5 m wysokości, zamknięty zawaliskiem.

Opisywany obiekt powstał na szczelinie tektonicznej w piaskowcach i zlepieńcach wapnistych liasu wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany i strop są zwietrzałe, kruche. Dno buduje próchnica, gruz skalny oraz piasek i żwir.

Wilgotność i przewiew w szczelinie zależne są od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni terenu. Światło odbite sięga do końca. W otworze występują rośliny kwiatowe oraz mchy. Obecności fauny nie stwierdzono.

Szczelina mogła być znana od dawna lecz nie wzmiankowana w literaturze speleologicznej do czasu, kiedy zauważył ją W.W. Wiśniewski. W dniu 14 lipca 1990 r. zwiedził on grotę, następnie zamieścił jej opis położenia (Wiśniewski, 1993c).

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację korytarzyka sporządziła w dniu 8 listopada 2003 r. I. Luty przy współpracy M. Kapełuś, sfotografowała też otwór i wnętrze groty. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Wiśniewski, W.W. 1993c (wzmianka o zwiedzaniu, położenie); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).

List W.W. Wiśniewskiego z 23.11.2003 r. zawierający szkic położenia.