Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Przed mostkiem w Dolinie Kościeliskiej, przy odejściu szlaku do Jaskini Mylnej, skręcamy pod skałki i podchodzimy do dolnego otworu widocznego pod ścianą. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Dolny otwór jest półokrągły o wymiarach 1,3 m szerokości i 0,75 m wysokości. Trzy metry wyżej, w ścianie, widać górny, owalny otwór o szerokości 0,7 m i wysokości 0,5 m. Za dolnym otworem znajduje się niewielka, niska komora, z której na lewo biegnie stromo w górę 5-metrowy myty korytarz o kształcie rury i średnicy ok. 0,5 m. Na wyższym poziomie korytarz zawraca, opadając nieco w dół, i po 3 m uchodzi do drugiego otworu. W połowie górnej części korytarzyka, w ścianie otwiera się okno, przez które można przedostać się do studzienki, łączącej się z komorą przy dolnym otworze.

Schronisko rozwinęło się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Korytarze są myte, na ścianach występują kociołki i zagłębienia wirowe. a także nieliczne nacieki grzybkowe. Dno korytarza skaliste na odcinkach nachylonych, w płaskich miejscach pokryte piaskiem allochtonicznym (głównie kwarcowym) oraz okruchami wapieni i iłem rezydualnym. Przy dolnym otworze na dnie występuje gleba.

Schronisko jest suche, światło rozproszone sięga do końca. Pomiędzy otworami wyczuwa się niewielki przewiew. Rośliny kwiatowe występują przy dolnym otworze, faunę reprezentują ćmy i pająki.

Schronisko było znane od dawna. W 1942 r. zwiedził ją S. Zwoliński z towarzyszem i sporządził opis i szkicowy przekrój. Materiały te nie były publikowane do 1993 r. [Wójcik](1960f) zamieścił plan i opis schroniska a w innych pracach (1960a i 1966a) – wyniki badań osadów.

Dokumentacja groty została sporządzona 16.07.1977 r. w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ przez I. Luty przy współpracy M. Burkackiego i A. Oleckiej. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian, fotografie otworów wykonał M. Burkacki. Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I.Luty.

[Wójcik] 1960f (plan i opis); Wójcik, Z. 1960a, 1966a (osady); Gradziński, R. 1985 a (lokalizacja na mapie); Zwoliński S. 1993 (opis jaskini i jej położenia, droga dojścia szkic przekroju); Jaskinie TPN, 1993a (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

[Siarzewski, W., Zwolińska, Z.] 1986 (odręczny przekrój S. Zwolińskiego z 1942 r.).