Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Dnem doliny, od mostka znajdującego się tuż powyżej odgałęzienia szlaku do Jaskini Mylnej idziemy kilkadziesiąt metrów na południe i w dogodnym miejscu skręcamy w lewo, na strome, zalesione zbocze. Niebawem napotykamy niewyraźną perć, którą kierujemy się skosem do góry (nieco ku północy), pod widoczne z daleka turnie. Podchodzimy wzdłuż niewielkiej skałki ograniczającej od zachodu wybitne skalne żebro. Stąd udajemy się pod skałkami w prawo, w górę aż do otworu Jaskini pod Niżnią Zbójnicką Turnią T.E-08.44, z charakterystycznym dużym blokiem skalnym, leżącym po lewej stronie. Od tego otworu wspinamy się na trzymetrowy próg (II), prowadzący do naszego otworu. Dojście łatwe, ostatni odcinek trudny; zwiedzanie bez trudności.

Otwór myty na ukośnej szczelinie, o wymiarach 2x2 m, prowadzi do niewielkiej komórki. Z lewej strony widać w niej wejście do małego korytarzyka tworzącego ucho skalne. Ma on kształt rury, zaczyna się pochyłą studzienką. Z komórki na wprost wiedzie nieco w dół ciasny korytarz, całkowicie zamulony po kilku metrach.

Dziura rozwinęła się na tych samych szczelinach, co leżąca niżej Jaskinia pod Niżną Zbójnicką Turnią, w wapieniach malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej. Ściany są myte, ogładzone, strop tworzy powierzchnia lustra tektonicznego 57°/45°S. Namulisko stanowi glina z domieszką materiału allochtonicznego oraz otoczaki i głazy wapienne, a przy otworze – gleba.

Grota jest sucha i widna, bez przewiewu. W komórce bujnie rozwijają się rośliny kwiatowe, w głębi porosty. Zauważono ślimaki, pająki i muchy.

Dziura z pewnością była znana S. Zwolińskiemu, który penetrował tę okolicę w 1944 r., zaglądając też do sąsiedniej jaskini. Prawdopodobnie ze względu na małe rozmiary dotychczas nie była wymieniana w literaturze.

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 8 lipca 1993 r., dokumentację groty sporządziła I. Luty przy współpracy D. Rackiego. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1993b (plan i opis inwentarzowy).