Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Meanderek nad Mylną |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.E-08.61 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°51′44,00″, φ: 49°14′21,37″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | S |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1130 |
Wysokość względna [m] | 100 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 0 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
8,80
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | W lewym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, pod Raptawickim Murem, tuż pod zachodem wznoszącym się nad Jaskinią Mylną T.E-08.04. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z dna Doliny Kościeliskiej czerwono znakowanym szlakiem docieramy do otworu Jaskini Mylnej T.E-08.04. Stąd podchodzimy stromo kilkadziesiąt metrów ku W szerokim trawiastym zachodem pod ścianą Raptawickiego Muru. Na wysokości otworu Szczeliny nad Mylną T.E-08.13, przy drodze Kiełkowskiego, skręcamy na lewo, w stronę przepaści. Idąc dalej niewielkim zachodzikiem poniżej głównej półki, po kilku metrach odnajdujemy przy nim poszukiwany otwór, ukryty pod małą skałką. Dojście i zwiedzanie łatwe, ciasno (zaciski).
|
Opis jaskini |
Otwór rozwinięty na pionowej szczelinie ma 0,35 m szerokości i 1 m wysokości. Do góry przechodzi on w bardzo wąską szczelinę, która ciągnie się jeszcze 0,8 m. Za otworem biegnie prawie poziomo ciasny, lekko meandrujący, szczelinowy korytarzyk. Po 3,3 m następuje rozwidlenie. W tym miejscu ciąg jest nieco szerszy i wyższy (0,7x1,5 m). Lekko na lewo odchodzi 2,5-metrowy korytarzyk z zaciskiem (0,25 m) przy kamieniu. Dalej rozszerza się on do 0,9 m i kończy ślepo. Od rozwidlenia nieco na prawo biegnie niezwykle wąska szczelina z zaciskami (0,2–0,22 m), która po 3 m zwęża się jeszcze i jest zbyt ciasna, aby przejść. Jaskinia rozwinęła się na nieco rozmytej szczelinie tektonicznej w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Jej ściany są częściowo myte, widać na nich zagłębienia wirowe. Miejscami występują drobne nacieki grzybkowe. Namulisko buduje przy otworze gleba i gruz wapienny, w głębi szczeliny - glina jaskiniowa z domieszką osadu allochtonicznego. Jaskinia jest wilgotna. Wyczuwa się lekki przewiew. Światło sięga do około 3 m. W otworze rozwijają się rośliny kwiatowe, paprocie oraz mchy; nieco mchu i porosty widać na ścianach. Faunę reprezentują liczne owady: różne gatunki pająków (m.in. Meta menardi), motyle (Scoliopteryx libatrix), chruściki, kosarze, muchówki i in. W otworze znaleziono ślimaki. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Otwór jaskini mógł być znany od dawna taternikom wspinającym się na pobliskich ścianach. W dniu 31 maja 1975 r. szczelinę zwiedził W.W. Wiśniewski. Wymienia on opisywany obiekt w wykazie jaskiń masywu Kominiarskiego Wierchu pod nazwami: „Przy Zachodzie, Meanderek przy Zachodzie, Meanderek nad Mylną” (Wiśniewski,1988). |
Historia dokumentacji |
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację schroniska sporządziła w dniu 10 listopada 2003 r. I. Luty przy współpracy M. Kapełuś. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Wiśniewski, W.W. 1988 (wymienia w wykazie jaskiń Kominiarskiego Wierchu używając nazwy „Przy Zachodzie”, podaje niektóre orientacyjne dane morfometryczne); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Izabella Luty |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia |
![]() |