Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Ciasna Szczelina |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.E-10.05 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°53′38,74″, φ: 49°14′41,42″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NE |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1500 |
Wysokość względna [m] | 120 |
Głębokość [m] | 9,80 |
Przewyższenie [m] | 5,80 |
Deniwelacja [m] | 15,60 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
22
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Dolina Miętusia, w lewym orograficznie zboczu Małej Świstówki. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego - dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Dnem Doliny Miętusiej i dalej żlebem wiodącym do kotła Małej Świstówki podchodzimy w pobliże otworu Jaskini Miętusiej Wyżniej T.D 10.01. Omijamy ten otwór i docieramy do pierwszego za nim (patrząc ku S) wybitnego żlebu wciętego w zachodnim zboczu Małej Świstówki. Żlebem tym podchodzimy do około trzech czwartych jego wysokości. Stąd skręcamy na lewo pod ścianę i wyraźną półką idziemy około 50 m do otworu Ciasnej Szczeliny. Półka jest wąska i eksponowana, porośnięta kosodrzewiną. Dojście łatwe, w końcowej części eksponowane. Zwiedzanie uciążliwe - ciasno.
|
Opis jaskini |
Otwór ma kształt trójkąta (1x1 m). Prowadzi do krótkiego korytarza, który po kilku metrach opada 1,6-metrowym pochyłym prożkiem do niewielkiej komory rozwiniętej na szczelinie. Z komory do góry wiedzie 6-metrowy komin, a w dół ciasna (średnio 0,35 m) studnia, która po 8 m przechodzi w zwężenie nie do przejścia. Za zwężeniem studnia kontynuuje się jeszcze przez 4 m. Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów) na rozmytej szczelinie o kierunku SW-NE. Jej ściany są nieco zwietrzałe, bez nacieków. Namulisko w korytarzu wstępnym tworzy gleba oraz glina z domieszkami gruzu wapiennego, a na dnie szczeliny, poniżej zwężenia widać rumosz. Jaskinia jest wilgotna. Wyczuwa się słaby przewiew z dna. Światło sięga do około 4 m. Przy otworze występuje bujna roślinność, m. in. kosodrzewina, trawy, szarotki i inne kwiatowe oraz paprocie, mchy i porosty (obecne też wewnątrz groty). Występowania fauny nie zaobserwowano. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Jaskinię odkryli J. Banaś i W. Szuk podczas akcji poszukiwawczej prowadzonej przez Speleoklub Warszawski PTTK w porozumieniu z OW PTPNoZ w okresie 11-20 września 1987 r. |
Historia dokumentacji |
Przeprowadzili oni pomiary groty przy użyciu busoli Suunto i taśmy parcianej. Opis jaskini na podstawie informacji ustnej odkrywców sporządziła I. Luty. Wzmiankę o odkryciu zamieścił biuletyn Wiercica (Kronika 1988b). Dane zaktualizowała I. Luty (2009). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Kronika 1988b (informacja o odkryciu); Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Izabella Luty |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia | plan i przekrój |