Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Dnem Doliny Miętusiej i dalej żlebem wiodącym do kotła Małej Świstówki podchodzimy w pobliże otworu Jaskini Miętusiej Wyżniej T.D-10.01. Stąd do wybitnego żlebu w zachodnim zboczu – pierwszego licząc od otworu Jaskini Miętusiej Wyżniej ku S. Prawą orograficznie stroną żlebu idziemy w górę, aż do zamykających go skał. Pod skałami skręcamy na lewo, do przełączki wiodącej do sąsiedniego żlebu (nie dochodzi on do dna Małej Świstówki). Z przełączki idziemy około 30 m na prawo pod górę ostatnim żlebem, pod małe skałki. Tam odnajdujemy otwór schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór ma kształt zbliżony do prostokąta o bokach 0,3 i 0,35 m Zaraz za nim 1 m prożek w dół wiedzie do szczelinowej komory o wysokości około 2 m i szerokości ponad 1,5 m. Stąd ciąg cofa się pod prożek otworu tworząc krótki, ślepy korytarzyk. Na lewo od komory widać małą nyżę, z której wąska szczelina odchodzi do powierzchni. Na wprost, ku SW, biegnie szczelinowy, zwężający się korytarz zablokowany gruzem wapiennym.

Schronisko powstało w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów) na nieco rozmytej szczelinie o kierunku SW–NE. Namulisko przy otworze tworzy gleba oraz rumosz wapienny, a także większe wanty oberwane ze stropu.

Mała Komora jest wilgotna. Wyczuwa się słaby przewiew z końca korytarza. Światło sięga do końca. Bogata roślinność kwiatowa występuje przed otworem, w głębi korytarza widać mchy i porosty. Fauna nie była obserwowana.

Schronisko odkrył 29 września 1988 r. Z. Nowak podczas akcji poszukiwawczej prowadzonej przez Speleoklub Warszawski PTTK w porozumieniu z OW PTPNoZ.

Pomiary i obserwacje wykonał M. Burkacki przy współpracy I. Szymczak przy użyciu busoli Suunto i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan i opis na podstawie materiałów terenowych M. Burkackiego opracowała I. Luty.

Kronika 1988c (informacja o odkryciu i udokumentowaniu, bez nazwy); Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).